CatWalk
New member
Guardian Gazetesi’nden Johann Hari, 15 yaşında okulu bırakan, uyanık olduğu bütün vakti toplumsal medyada harcayan oğlundan yola çıkarak hazırladığı haberde, son senelerda dikkat eksikliğinin artış niçinleri üzerine uzmanlarla konuştu. Hari’nin konuştuğu uzmanlardan dikkati dağıtabilen temel etkenler üzerinde çalışmış Fransız biliminsanı Prof. Barbara Demeneix, bir küme üniversite öğrencisiyle yapılan bir araştırmada, öğrencilerin ortalama dikkat mühletinin 65 saniye olduğunu söylüyor. Demeneix, ofis çalışanlarıyla yapılan bir diğer araştırmada ise dikkat mühletinin ortalama 3 dakika olarak belirlendiğini belirtiyor ve “Odaklanma hünerimizi kaybediyoruz, zira hepimiz zayıf iradeli bireylere dönüştük. Dikkatimiz dağılmadı, çalındı” diyor.
GENÇLER BİREBİR ANDA 6 FARKLI MEDYA TİPİNİ TAKİP EDİYOR
Massachusetts Teknoloji Enstitüsü’nde nörolog olarak bakılırsav yapan Prof. Earl Miller da bu araştırmayı destekleyerek dikkat eksikliği konusunda medyanın tesirlerini şöyleki açıklıyor:
“Beyin, tek seferde sırf bir yahut iki fikir üretebilir. Ziyadesiyle tek fikirliyiz. Çok hudutlu bir bilişsel kapasiteye sahibiz ancak muazzam bir yanılgıya kapılmış hâldeyiz. Ortalama bir genç artık tıpkı anda altı farklı medya çeşidini takip edebileceğine inanıyor. Nörologlar bunu araştırdıklarında tıpkı anda birden çok iş yapabileceğine inanan insanların sadece süratli hareket ettiklerini ortaya çıkardılar. Bir ileri, bir geri gidiyorlar. Geçişleri fark etmiyorlar, zira beyinleri kusursuz bir şuur tecrübesi sağlamak üzere bir manada sıkıntıyı sumen altı ediyor. Lakin aslında yaptıkları şey beyinlerini anbean, misyondan nazaranve açıp kapamak ve bir daha yapılandırmak, bunun da bir bedeli var. örneğin vergi beyanında bulunduğunuzu var iseyalım. O sırada bir bildiri alıyorsunuz, üç saniyeliğine bildiriye bakıyorsunuz ve daha sonra bir daha vergi beyanına dönüyorsunuz. O anda bir işten başkasına geçerken beyninizin bir daha yapılanması gerekir. Daha evvel ne yaptığınızı, yaptığınız işle ilgili ne düşündüğünüzü hatırlamak zorundasınız. Bu olduğunda, araştırmalarda edinilen bulgulara nazaran, performansınız düşüyor, yavaşlıyorsunuz, hepsi de bu geçişin bir kararı. Buna ‘geçiş bedeli etkisi’ deniyor. Yani çalışırken iletilerinize baktığınızda, hem iletilere bakmak için harcadığınız kısacık anları tıpkı vakitte çabucak sonrasında bir daha odaklanmanız için gereken vakti kaybediyorsunuz, bu da muazzam bir kayıp. Örneğin, Carnegie Mellon Üniversitesi’nin insan-bilgisayar etkileşimi laboratuvarında yapılan bir araştırmada 136 öğrenci bir deneye tabi tutuldu. Deney sırasında kimileri telefonlarını kapatmak, öbürleri de açık tutarak muhakkak aralıklarla bildiriler almak zorundaydı. Bildiri alan öğrenciler, ortalama yüzde 20 daha makûs performans gösterdi. Bana nazaran, şimdi hepimiz artık mütemadiyen beyin gücümüzün yüzde 20’sini kaybediyoruz. Hepimizin bir bilişsel yıkım felaketinin ortasındayız.”
MAKSAT BELİRLEYİN
Amerikalı psikolog Prof. Mihaly Csikszentmihalyi’de şu teklifler de bulunuyor:
birinci vakit içinderda kendinize bir akış ve amaç belirlemelisiniz. Akış, kasıtlı olarak tek istikamete dağıtılan tüm zihinsel gücünüzü alır. İkincisi, maksadınızın sizin için manalı olması gerekir. Umursamadığınız bir gayeye ilerleyemezsiniz. Üçüncüsü, yaptığınız şey fakat yetenekleriniz dahilindeyse işe fayda. örneğin, ben her sabah yazmaya başladım, gerginliğe sebep olan evvelki denemelerimden farklı bir yazma biçimiydi. Birkaç gün ortasında her şey su üzere akmaya başladı, saatlerce odaklanmakta hiç zorluk çekmiyordum, gençken yaptığım üzere uzunca müddetler zahmetsizce odaklanabiliyordum.”
GENÇLER BİREBİR ANDA 6 FARKLI MEDYA TİPİNİ TAKİP EDİYOR
Massachusetts Teknoloji Enstitüsü’nde nörolog olarak bakılırsav yapan Prof. Earl Miller da bu araştırmayı destekleyerek dikkat eksikliği konusunda medyanın tesirlerini şöyleki açıklıyor:
“Beyin, tek seferde sırf bir yahut iki fikir üretebilir. Ziyadesiyle tek fikirliyiz. Çok hudutlu bir bilişsel kapasiteye sahibiz ancak muazzam bir yanılgıya kapılmış hâldeyiz. Ortalama bir genç artık tıpkı anda altı farklı medya çeşidini takip edebileceğine inanıyor. Nörologlar bunu araştırdıklarında tıpkı anda birden çok iş yapabileceğine inanan insanların sadece süratli hareket ettiklerini ortaya çıkardılar. Bir ileri, bir geri gidiyorlar. Geçişleri fark etmiyorlar, zira beyinleri kusursuz bir şuur tecrübesi sağlamak üzere bir manada sıkıntıyı sumen altı ediyor. Lakin aslında yaptıkları şey beyinlerini anbean, misyondan nazaranve açıp kapamak ve bir daha yapılandırmak, bunun da bir bedeli var. örneğin vergi beyanında bulunduğunuzu var iseyalım. O sırada bir bildiri alıyorsunuz, üç saniyeliğine bildiriye bakıyorsunuz ve daha sonra bir daha vergi beyanına dönüyorsunuz. O anda bir işten başkasına geçerken beyninizin bir daha yapılanması gerekir. Daha evvel ne yaptığınızı, yaptığınız işle ilgili ne düşündüğünüzü hatırlamak zorundasınız. Bu olduğunda, araştırmalarda edinilen bulgulara nazaran, performansınız düşüyor, yavaşlıyorsunuz, hepsi de bu geçişin bir kararı. Buna ‘geçiş bedeli etkisi’ deniyor. Yani çalışırken iletilerinize baktığınızda, hem iletilere bakmak için harcadığınız kısacık anları tıpkı vakitte çabucak sonrasında bir daha odaklanmanız için gereken vakti kaybediyorsunuz, bu da muazzam bir kayıp. Örneğin, Carnegie Mellon Üniversitesi’nin insan-bilgisayar etkileşimi laboratuvarında yapılan bir araştırmada 136 öğrenci bir deneye tabi tutuldu. Deney sırasında kimileri telefonlarını kapatmak, öbürleri de açık tutarak muhakkak aralıklarla bildiriler almak zorundaydı. Bildiri alan öğrenciler, ortalama yüzde 20 daha makûs performans gösterdi. Bana nazaran, şimdi hepimiz artık mütemadiyen beyin gücümüzün yüzde 20’sini kaybediyoruz. Hepimizin bir bilişsel yıkım felaketinin ortasındayız.”
MAKSAT BELİRLEYİN
Amerikalı psikolog Prof. Mihaly Csikszentmihalyi’de şu teklifler de bulunuyor:
birinci vakit içinderda kendinize bir akış ve amaç belirlemelisiniz. Akış, kasıtlı olarak tek istikamete dağıtılan tüm zihinsel gücünüzü alır. İkincisi, maksadınızın sizin için manalı olması gerekir. Umursamadığınız bir gayeye ilerleyemezsiniz. Üçüncüsü, yaptığınız şey fakat yetenekleriniz dahilindeyse işe fayda. örneğin, ben her sabah yazmaya başladım, gerginliğe sebep olan evvelki denemelerimden farklı bir yazma biçimiydi. Birkaç gün ortasında her şey su üzere akmaya başladı, saatlerce odaklanmakta hiç zorluk çekmiyordum, gençken yaptığım üzere uzunca müddetler zahmetsizce odaklanabiliyordum.”