CatWalk
New member
Belgeselde 1978 yılında Sazköy İlkokulu’na atanan ve 15 yıl boyunca bu okulda bakılırsav yapan Yılmaz Sarıkaya ve okulun mezunlarından Ayşe Sevim, mevcut binanın kullanılmasının çocuklar için faydalı olacağını lisana getiriyor ve anılarını paylaşıyor.
Yılmaz Sarıkaya
EN HOŞ YILARIM BURADA GEÇTİ
Öğretmenlikteki en hoş yıllarının Sazköy İlkokulu’nda geçtiğini söyleyen Yılmaz Sarıkaya şu biçimde konuşuyor:
Buraya 1978’de geldiğimde 86 öğrencimiz vardı. daha sonraki senelerda 70-75’e düştü ancak bunun altına düşmedi. Zira köy dışarıya göç vermedi. 2 kişi gittiyse 4 kişi yerleşti. Çocuklarımın ikisi de bu köy doğumludur. Uzun yıllar Türkçe öğretmeni olarak çalıştım. Biz burada hem müdürlük hem öğretmenlik yaptık tıpkı vakitte hizmetli olarak çalıştık. Girip çıkmadığım konut kalmamıştır. Kahveye gidersin, vatandaşın dilekçesi var ise öğretmen müellif. Beş yılda bir arazi ve evlilik beyannameleri verilir. Bunu kim dolduracak? Öğretmenler dolduracak. Ailelerle de her gün bir istişaremiz vardı. Bizim danıştığımız mevzular olurdu. Onların bize fikir edinmek için sorduğu bahisler olurdu. Biz buranın bir ferdiydik.
Ayşe Sevim
KEŞKE BENİM YAŞADIKLARIMI YAŞAYABİLSELER
Ayşe Sevim ise “Derslerimizi hiç aksatmıyorduk. Birbirimizden de bir şeyler öğreniyorduk. Bahçede oynarken karışık oynuyorduk. Köyümüzün insanıydı, biliyorduk. Birisi mi düştü? Kaldırıp yarasını sarıyorduk. Lakin şu an yok. Bir öğretmen de buralara atanıp bu okullar sağlam kalsa benim temennim o denli. Alışılmış büyüklerimiz ne düşünüyorlar onu bilemiyorum ancak benim küçük aklım herkes kendi köyünde eğitim alsın diyor. Zira çocuk sayısı var. niye servislere erken saat binip de eziyet çekiyorlar? Keşke burada okusalar bir daha. Keşke şu okul boyalı, badanalı olsa, el birliğiyle boyasak, badana yapsak. bir daha o sistemi oturtsak. Keşke Burada yaşayan çocuklar da benim yaşadığım şeyleri hayatış olsalardı” diyor.
Jale İncekol
SÜRATLE İZLENSİN, ÇOK KİŞYE ULAŞSIN
Direktör Jale İncekol ise belgeselin üretim öyküsünü şu biçimde anlatıyor:
“2019 yılında Köy Enstitüleri ile çektiğim sinemadan daha sonra kapatılan köy okullarıyla ilgili de bir sinema yapma kanısındaydım. Narperi’nin Bileziği sinemasının ön hazırlığı sırasında Bozkurt Sazköy’de kapatılan ilkokulla karşılaşınca daha fazla vakit kaybetmeyeyim dedim. Niyetim bir an evvel bu mevzuda bir sinema yapmak ve her insanın ulaşabileceği bir biçimde paylaşabilmekti. Sinema beraberinde benim çektiğim en kısa sinema. Müddeti sırf 9 dakika. Süratle izlensin, epey sayıda insan hususla ilgili bilgi sahibi olsun istedim.”
Yılmaz Sarıkaya
EN HOŞ YILARIM BURADA GEÇTİ
Öğretmenlikteki en hoş yıllarının Sazköy İlkokulu’nda geçtiğini söyleyen Yılmaz Sarıkaya şu biçimde konuşuyor:
Buraya 1978’de geldiğimde 86 öğrencimiz vardı. daha sonraki senelerda 70-75’e düştü ancak bunun altına düşmedi. Zira köy dışarıya göç vermedi. 2 kişi gittiyse 4 kişi yerleşti. Çocuklarımın ikisi de bu köy doğumludur. Uzun yıllar Türkçe öğretmeni olarak çalıştım. Biz burada hem müdürlük hem öğretmenlik yaptık tıpkı vakitte hizmetli olarak çalıştık. Girip çıkmadığım konut kalmamıştır. Kahveye gidersin, vatandaşın dilekçesi var ise öğretmen müellif. Beş yılda bir arazi ve evlilik beyannameleri verilir. Bunu kim dolduracak? Öğretmenler dolduracak. Ailelerle de her gün bir istişaremiz vardı. Bizim danıştığımız mevzular olurdu. Onların bize fikir edinmek için sorduğu bahisler olurdu. Biz buranın bir ferdiydik.
Ayşe Sevim
KEŞKE BENİM YAŞADIKLARIMI YAŞAYABİLSELER
Ayşe Sevim ise “Derslerimizi hiç aksatmıyorduk. Birbirimizden de bir şeyler öğreniyorduk. Bahçede oynarken karışık oynuyorduk. Köyümüzün insanıydı, biliyorduk. Birisi mi düştü? Kaldırıp yarasını sarıyorduk. Lakin şu an yok. Bir öğretmen de buralara atanıp bu okullar sağlam kalsa benim temennim o denli. Alışılmış büyüklerimiz ne düşünüyorlar onu bilemiyorum ancak benim küçük aklım herkes kendi köyünde eğitim alsın diyor. Zira çocuk sayısı var. niye servislere erken saat binip de eziyet çekiyorlar? Keşke burada okusalar bir daha. Keşke şu okul boyalı, badanalı olsa, el birliğiyle boyasak, badana yapsak. bir daha o sistemi oturtsak. Keşke Burada yaşayan çocuklar da benim yaşadığım şeyleri hayatış olsalardı” diyor.
Jale İncekol
SÜRATLE İZLENSİN, ÇOK KİŞYE ULAŞSIN
Direktör Jale İncekol ise belgeselin üretim öyküsünü şu biçimde anlatıyor:
“2019 yılında Köy Enstitüleri ile çektiğim sinemadan daha sonra kapatılan köy okullarıyla ilgili de bir sinema yapma kanısındaydım. Narperi’nin Bileziği sinemasının ön hazırlığı sırasında Bozkurt Sazköy’de kapatılan ilkokulla karşılaşınca daha fazla vakit kaybetmeyeyim dedim. Niyetim bir an evvel bu mevzuda bir sinema yapmak ve her insanın ulaşabileceği bir biçimde paylaşabilmekti. Sinema beraberinde benim çektiğim en kısa sinema. Müddeti sırf 9 dakika. Süratle izlensin, epey sayıda insan hususla ilgili bilgi sahibi olsun istedim.”