CatWalk
New member
Özgürlüğe ve yeniliğe açık özellikleriyle bilinen bu nesil artık okullarda öğretmen olarak nazaranv almaya başladı. Yani artık bir sınıfta hem öğrenci tıpkı vakitte öğretmen Z jenerasyonundan olabiliyor. Çocuk ve genç yaşta öğrencilere yaş olarak daha uzak olan öğretmenler ile yeni jenerasyon öğretmenler içinde gözle görülür farklar var. Yıldız Teknik Üniversitesi Eğitim Fakültesi’nden Prof. Dr. Yavuz Erişen 12’inci sınıf öğrencileriyle ayrıntılı görüşmeler yaparak Z jenerasyonunun eğitimden ve eğitimcilerden beklentilerini araştırdı. ‘Ya Z neslinden öğretmen istiyor ya da X ve Y neslinden öğretmenlerin dönüşmesini istiyorlar’ diyen ve yeni jenerasyon öğretmenlerle öğrencilerin fotoğrafını çeken Erişen şu biçimde konuşuyor: “Z nesline mensup öğrenciler evvelki jenerasyondan öğretmenleri daha otoriter ve uzaklıklı buluyor. Şu an Türkiye’de öğretmenlerin yarısından fazlası X ve Y jenerasyonu yaş gurubuna dahil. ötürüsıyla Z nesli öğrencilerin beklentileri doğrultusunda bu kadar epeyce sayıda öğretmeni dönüştürmek pek kolay değil. Fakat yeni jenerasyon öğretmenler, öğrencilerle okul içi ve okul haricinde daha kolay bağlantı kuruyor. Bu niçinle öğrencilerin tercihi de kendileri üzere süratli, pratik, kolay öğrenebilen, hayata onlar üzere bakabilen genç öğretmenlerden yana oluyor.
niye GENÇ ÖĞRETMEN İSTİYORLAR?
• Klâsik anlayışa sahip öğretmenler öğrencilerin derste telefon kullanması konusunda katı kurallar koyuyor. Fakat öğrencilerin beklentisi farklı. Cep telefonlarının hem de birer öğretim aracı olduğunun farkında olan bir jenerasyon var. Bunları daha rahat ve etkin kullanabilmelerine müsaade edilmesini istiyorlar. Pandemide ve uzaktan eğitimde teknolojiyle iç içe olmuşken sınıf ortamında telefonların toplatılmasındaki çelişkiye itiraz ediyorlar. hem de öğretmenlerinin teknolojiden anlamasını bekleyip Dijital platformlar ve süratle gelişen teknolojinin dersin ana gereci olmasını istiyorlar.
• Öğretmenle okul dışı bağlantıya epey ehemmiyet veriyorlar. Bilgiye kolay ulaşmaya alışkın olan bu kuşak günün her saati öğretmenlerine telefonla ulaşabilmek, sorularına cevap almak istiyor. Z nesli için geç saat ya da vakit kavramları farklı.
• Z nesli öğrenciler bir yandan hayli mantıklı çıkarımlar yaparken bir yandan da samimi hislere değer veriyor. Bu niçinle öğretmenlerle ortalarındaki aradan hoşlanmıyor. Öğretmenlerinin toplumsal medya hesaplarının olması onlar için fazlaca değerli. bir arada toplumsal medyada fotoğraf çekip paylaşmak da onlar için değerli. Ortadaki bağı sağlamlaştırdığıne inanıyorlar. Eski anlayışa sahip bir küme öğretmen için ise öğrencisiyle fotoğraf çekip toplumsal medyada paylaşmak yakışık almayan bir davranış.
• Öğretmenlerinin mesleğine tutkulu ve heyecanlı olmasını bekliyorlar. Kendilerinden beklenen davranışı evvela öğretmenlerinde görmek istiyorlar. Bu niçinle sınıfa girip dümdüz ders anlatıp çıkan bir öğretmendense kendisini geliştirmeye istekli bir öğretmen onlar için değerli.
• Çağdaş meslekler ve geleceğin meslekleri konusunda öğretmenleri tarafınca yönlendirilmek istiyorlar. X ve Y jenerasyonuna mensup öğretmenlerin ise bu bahiste kâfi olmadığını düşünüyor ve onlar tarafınca, klasik mesleklere yönlendirilmekten şikayet ediyorlar.
Z NESLİ EĞİTİMDEN NE BEKLİYOR?
Eğitimin geleceğinin tartışıldığı ve üzerinde çalışıldığı bu günlerde, gençler aslına bakarsan nelerin yapılması gerektiğini, biz eğitimcilere ve yetkililere söylüyor diyen Erişen gençlerin ülkü eğitim modelini de şu biçimde sıralıyor:
• Eskiye nazaran kurallar esnetilmiş olsa da onlar için okullar hala bir disiplin yuvası. Okuldaki idare anlayışından şikayetçiler, Türkiye’de okulların kışla anlayışıyla yönetildiğini düşünüyorlar ve müdürlerin bir kumandan üzere davranmasından rahatsızlar. Katı kurallara dayalı bir eğitim anlayışına ve ast üst alakasına itirazları var. Okul idaresinin koyacağı kurallarda kelam sahibi olmak ve idareye katılmak istiyorlar.
• Fiziki ortam öğrenme kalitesini yüzde 25 oranında etkiliyor. Okulları dört tarafı çitlerle çevrili, cezaevinden farkı olmayan yapılara benzetiyorlar. Özgürlüklerinin kısıtlandığını düşünerek daha rahatlatıcı fiziki kuralları idareden bekliyorlar. Okul duvarlarının kalkmasını, kalkmıyorsa en azından öğlen içinde çıkıp yemek yiyebilmeyi istiyorlar.
• Okul sıralarının hayli rahatsız olduğunu düşünüyorlar, uykumuzu getirecek kadar rahat olmasın ancak canımızı yakacak kadar da rahatsız olmasın diyorlar.
• Lise ve üniversiteye giriş için imtihan sisteminden kaçamıyorsak en azından hazırlanma sürecini daha başarılı ve çağdaş yollarla geçirebiliriz diyen öğrenci sayısı hayli fazla.
• Teorik dersleri almak onlar için kâfi olmuyor. Hayattaki karşılığını da görmek istiyorlar.
• Potansiyellerini ortaya çıkaracak bir eğitim anlayışı olduğuna inanmıyorlar. Öğretilenlerin hayattaki karşılıklarını görmek ve ikna olmak istiyorlar.
• Ders saatlerinin ve ders çeşitliliğinin fazla olduğunu düşünüp çok ders yükünden dolayı kendilerini geliştiremediklerini söylüyorlar.
• Muvaffakiyet anlayışının ve imtihan sisteminin değişmesini istiyorlar. Sanatta ve sporda başarılı öğrencilerin matematik dersinde berbat olduğu için başarısız olarak değerlendirilmesini gerçek bulmuyorlar. Bu niçinle yeni ölçme kıymetlendirme sistemlerine muhtaçlık duyuyorlar.
YÜZ YILDIR PROBLEMLER BİREBİR
1926 yılında Maarif Teşkilatı Şuralarına referans olan toplantı raporlarını inceleyen Erişen tarihten günümüzde meselelerde hayli büyük değişiklikler olmadığını da şu sözlerle anlatıyor: “Neredeyse ortadan 100 yıl geçmiş lakin meseleler hala benzerlik gösteriyor. O senelerda okulda öğretilen derslerle gerçek hayat içindeki farklılıkların kaldırılması, mesleklerin tanıtımı ve okulların değişikliklere ayak uydurabilmesi, müfredatın, kitapların işe fayda olması konuşulmuş. Okulların o senelerdaki teknolojik gelişmelerin gerisinde kaldığı tartışılmış, mesleksel eğitimin ehemmiyetine vurgu yapılmış. Bugün de eğitimde tahlil aranan sıkıntılar bunlar.
niye GENÇ ÖĞRETMEN İSTİYORLAR?
• Klâsik anlayışa sahip öğretmenler öğrencilerin derste telefon kullanması konusunda katı kurallar koyuyor. Fakat öğrencilerin beklentisi farklı. Cep telefonlarının hem de birer öğretim aracı olduğunun farkında olan bir jenerasyon var. Bunları daha rahat ve etkin kullanabilmelerine müsaade edilmesini istiyorlar. Pandemide ve uzaktan eğitimde teknolojiyle iç içe olmuşken sınıf ortamında telefonların toplatılmasındaki çelişkiye itiraz ediyorlar. hem de öğretmenlerinin teknolojiden anlamasını bekleyip Dijital platformlar ve süratle gelişen teknolojinin dersin ana gereci olmasını istiyorlar.
• Öğretmenle okul dışı bağlantıya epey ehemmiyet veriyorlar. Bilgiye kolay ulaşmaya alışkın olan bu kuşak günün her saati öğretmenlerine telefonla ulaşabilmek, sorularına cevap almak istiyor. Z nesli için geç saat ya da vakit kavramları farklı.
• Z nesli öğrenciler bir yandan hayli mantıklı çıkarımlar yaparken bir yandan da samimi hislere değer veriyor. Bu niçinle öğretmenlerle ortalarındaki aradan hoşlanmıyor. Öğretmenlerinin toplumsal medya hesaplarının olması onlar için fazlaca değerli. bir arada toplumsal medyada fotoğraf çekip paylaşmak da onlar için değerli. Ortadaki bağı sağlamlaştırdığıne inanıyorlar. Eski anlayışa sahip bir küme öğretmen için ise öğrencisiyle fotoğraf çekip toplumsal medyada paylaşmak yakışık almayan bir davranış.
• Öğretmenlerinin mesleğine tutkulu ve heyecanlı olmasını bekliyorlar. Kendilerinden beklenen davranışı evvela öğretmenlerinde görmek istiyorlar. Bu niçinle sınıfa girip dümdüz ders anlatıp çıkan bir öğretmendense kendisini geliştirmeye istekli bir öğretmen onlar için değerli.
• Çağdaş meslekler ve geleceğin meslekleri konusunda öğretmenleri tarafınca yönlendirilmek istiyorlar. X ve Y jenerasyonuna mensup öğretmenlerin ise bu bahiste kâfi olmadığını düşünüyor ve onlar tarafınca, klasik mesleklere yönlendirilmekten şikayet ediyorlar.
Z NESLİ EĞİTİMDEN NE BEKLİYOR?
Eğitimin geleceğinin tartışıldığı ve üzerinde çalışıldığı bu günlerde, gençler aslına bakarsan nelerin yapılması gerektiğini, biz eğitimcilere ve yetkililere söylüyor diyen Erişen gençlerin ülkü eğitim modelini de şu biçimde sıralıyor:
• Eskiye nazaran kurallar esnetilmiş olsa da onlar için okullar hala bir disiplin yuvası. Okuldaki idare anlayışından şikayetçiler, Türkiye’de okulların kışla anlayışıyla yönetildiğini düşünüyorlar ve müdürlerin bir kumandan üzere davranmasından rahatsızlar. Katı kurallara dayalı bir eğitim anlayışına ve ast üst alakasına itirazları var. Okul idaresinin koyacağı kurallarda kelam sahibi olmak ve idareye katılmak istiyorlar.
• Fiziki ortam öğrenme kalitesini yüzde 25 oranında etkiliyor. Okulları dört tarafı çitlerle çevrili, cezaevinden farkı olmayan yapılara benzetiyorlar. Özgürlüklerinin kısıtlandığını düşünerek daha rahatlatıcı fiziki kuralları idareden bekliyorlar. Okul duvarlarının kalkmasını, kalkmıyorsa en azından öğlen içinde çıkıp yemek yiyebilmeyi istiyorlar.
• Okul sıralarının hayli rahatsız olduğunu düşünüyorlar, uykumuzu getirecek kadar rahat olmasın ancak canımızı yakacak kadar da rahatsız olmasın diyorlar.
• Lise ve üniversiteye giriş için imtihan sisteminden kaçamıyorsak en azından hazırlanma sürecini daha başarılı ve çağdaş yollarla geçirebiliriz diyen öğrenci sayısı hayli fazla.
• Teorik dersleri almak onlar için kâfi olmuyor. Hayattaki karşılığını da görmek istiyorlar.
• Potansiyellerini ortaya çıkaracak bir eğitim anlayışı olduğuna inanmıyorlar. Öğretilenlerin hayattaki karşılıklarını görmek ve ikna olmak istiyorlar.
• Ders saatlerinin ve ders çeşitliliğinin fazla olduğunu düşünüp çok ders yükünden dolayı kendilerini geliştiremediklerini söylüyorlar.
• Muvaffakiyet anlayışının ve imtihan sisteminin değişmesini istiyorlar. Sanatta ve sporda başarılı öğrencilerin matematik dersinde berbat olduğu için başarısız olarak değerlendirilmesini gerçek bulmuyorlar. Bu niçinle yeni ölçme kıymetlendirme sistemlerine muhtaçlık duyuyorlar.
YÜZ YILDIR PROBLEMLER BİREBİR
1926 yılında Maarif Teşkilatı Şuralarına referans olan toplantı raporlarını inceleyen Erişen tarihten günümüzde meselelerde hayli büyük değişiklikler olmadığını da şu sözlerle anlatıyor: “Neredeyse ortadan 100 yıl geçmiş lakin meseleler hala benzerlik gösteriyor. O senelerda okulda öğretilen derslerle gerçek hayat içindeki farklılıkların kaldırılması, mesleklerin tanıtımı ve okulların değişikliklere ayak uydurabilmesi, müfredatın, kitapların işe fayda olması konuşulmuş. Okulların o senelerdaki teknolojik gelişmelerin gerisinde kaldığı tartışılmış, mesleksel eğitimin ehemmiyetine vurgu yapılmış. Bugün de eğitimde tahlil aranan sıkıntılar bunlar.