CatWalk
New member
İhsan Dindar – milliyet.com.tr / [email protected]
Şu içinde bulunduğumuz süreçte kendini nasıl hissediyorsun? Günlerin nasıl geçiyor?
Monoton ve hayli tekdüze geçti günler. Daima tıpkı günleri yaşama durumu kelam konusuydu. Şu bir buçuk sene içimizi kuruttu.
Her gün birebir diye bir buçuk yıl değil de bir gün geçmiş üzere hissediyorum ben de…
Vakit teriminde bir şeyler oldu. Motamot öyle! Herkes mutfağında şef oldu. Bütün dijital platformlarda izlenecek ne var ise hepsi izlendi.
Bu süreçte şef olanlardan mısın?
Bende aslına bakarsan öncesinde de vardı. Biraz fırıncıyımdır. Hamur işiyle uğraşmayı hayli severim. Evvelce beri kek ve kurabiye yaparım. Özel ilgi alanımdır. Annem de epeyce düzgün yapardı. Ailem Rumeli göçmeni o yüzden börekler vesaire eksik olmaz. Üstüne ben de ilgilendim bu bahisle. Mutfakta olmak eğlendiriyor.
Hamurişine karşın formunu muhafazayı başarmışsın. Bu sürecin şimdi herkese armağanı fazla kilolar oldu…
Bunu ailemin genlerine borçluyum. Lakin aslına bakarsan hiç bir vakit epeyce yiyen, obur biri olmadım.
Geçen yaz Molatik İnstagram hesabında canlı yayın yapmıştık. bu biçimde “İhtimaller”i konuşmuştuk. Öncesinde de hayli bir sessizlik dönemi vardı.
Ortada 2016 yılında yayımladığım bir single var. Onu saymazsak 2013’ten beri evet bir boşluk var.
“Birkaç ay elime gitar almadım”
İhtimaller’in akabinde Bazıları isimli teklin geldi. Bu pandemi sürecinin yarattığı bir üretkenlik mi?
Pandeminin başlarında hatırlarsan herkes meskene kapanacağız sinema izleyeceğiz, enstrüman çalmayı öğreneceğiz diye bakıyordu olaya. daha sonrasında fakat hiç o denli olmadı. Zira bu bir motivasyon işi olduğu için gündemdeki o makus haberler etkiliyor insan. Ülkenin gündemi de aslına bakarsanız fazlaca ağır. İnan bana elime birkaç ay gitar almadığım oldu. Müzikleri daha öncesinde yapmış olduğumuz için o hususta rahat davrandım açıkçası. Bir iş için son teslim tarihinin konuşmasının değerli olduğunu düşünüyorum. Pandemide o kayboldu. Buharlaştı. bu biçimde olunca da ertelemeler ve sarkmalar yaşandı. O yüzden esasen iki single içinde bir sene var. Kışın yayımlamayı düşündüm lakin moral, motivasyon yerlerdeydi. olaylarda patlama olmuştu, etrafımdaki insanların yakınlarını kaybediyordu. O yüzden beklettim.
Konuştuğum kimi müzisyenler vakitlerini genelde meskende geçirdikleri için bu süreçcilt çok da etkilenmediklerini söz etmişlerdi. Lakin anladığım kadarıyla sende durum tam karşıtı…
Müzikle uğraşan insanlarda sabretme, bekleme, konutta kendine bir alan yaratma üzere şeyler doğal olarak var aslına bakarsanız. yıllar sana bunu öğretiyor esasen. 9-5 çalışan insanlara nazaran konutta oturmak bizim için daha kolaydı. Lakin annem küçükken bana “oğlum sen göbeğinden dışarıya bağlısın” kederi. Küçükken de pek yerinde duran biri değildim. Hayal meyal hatırlıyorum; benim çocukluğum Paşabahçe Lojmanları’nda geçti. Akşamüzeri lojmanın lokaline daha açılmadan masraf orada beklerdim. daha sonrasında da daima bir dışarıya çıkma, dışarıda eğlenmek, barlara gitmek ömrümüz bu biçimde geçiyor. Doğal biraz yaş alınca hafifçeten azalma yaşandı.
Öyle mi oldu gerçekten?
Olağan. 20’lerde haftada dört beş gün dışarıya çıkıyorduk. Meskende durmuyorduk.
Bu bahsetmiş olduğun yıllar Kargo dönemi mi?
Kargo öncesinde de 90’ların başında İstanbul’da bir gece hayatı patlaması olmuştu. Ortaköy öteki bir alemdi. Arnavutköy öbür bir alemdi. aslına bakarsanız Taksim’i söylemeye gerek yok. Kemancı acayip bir ortamdı. Ütopik bir şey üzere geliyor o ortam. Yüzleşme müziğimizin klibi Kemancı’da çekilmişti. Orada Kargo olarak konser de verdik. Ancak nizamlı olarak çalmadık. Ben, daha öncesinde cover kümeleriyle orada çalmıştım. Cherokee, Teoman’ın Indians, Mister No, Şebnem ve Özlem’in Volvox, Kaanların Mad Madame üzere kümeleri Kemancı’da çalıyordu. Acayip cover kümeleri vardı. Herkes hayatını müziğe adamış bir biçimdeydi. Janr çalıyordu kümeler.
Artık de var fakat skala biraz geniş…
Yeni cover kümeler Ümit Besen’den Muse’a… Janr gitti. Her şey karıştı. Eleştirmiyorum. Zira müzik de o denli bir hale geldi.
Pekala bu hale gelmeli miydi sence?
Bu bence kaçınılmaz bir sonuç olarak karşımıza çıktı.
Yeni şarkın Bazıları çıkar çıkmaz dinledim. Yolda da oldukça dinledim. İçinde synth var, bir 90’lar havası var. Ortaya çıkan müzik seni sen yapan ögeler. İşin mutfağında da sağlam isimler var. Müziğin öyküsü, ortaya çıkışıyla başlayalım istersen.
Şahane isimler var mutlaka. Sahiden o denli. aslına bakarsan benim grup Cem Şahin, Cemre Kabaş, Okay Aynur. Biz yıllarce birlikte çaldık ve ürettik her şeyi. bir evvelki albümün iskeletini Okay ile kaydetmiştim. Bu albümde Cem ile kaydettik. Çatı katında, stüdyoda kaydettik. Cemre’nin de bu biçimde bir alanı var. Hepimiz ömrünü müzikle dolduran ve müzikle kazanan insanlarız. Onlarla fazlaca gurur duyuyorum. Gitarlı bir iskelet üzerine kurduk her şeyi. daha sonrasında dedik ki “biz buna farklı bir bakış açısı getirelim”. O inançlı alandan bir çıkalım dedik. daha sonra müzikleri Serkan Çeliköz’e yolladık müzikleri. Elden geçirsin istedik. Bu isteğimizin üstüne hayli bir uğraştı, hatta formunu değiştirdi müziklerin. daha sonrasında davulları çalması için Kurban kümesinde Burak Gürpınar’a gittim. daha sonrasında da işin içine Tarkan Gözübüyük girdi. Şampiyonlar Ligi üzere oldu. Bu isimler hayatlarını müziğe vermiş isimler. Onlarla çalışmayı sözlerle tanım edemiyorum.
Artık 1 Temmuz prestijiyle açıldık. Ki umarım tekrar kapanmak zorunda kalmayız. Hazır müzik geldi, gelmeye de devam edecek; mevzuyu DasDas’a getirmek istiyorum. Orası için var mı bir hazırlık? Eminim konser vermeyi hayli özlemişsindir.
Özlemek ne kelime! Yanıp tutuşuyorum. Bu pandemi periyodunda her biçimde hazırlanmak gerekiyor. Oturmalı akustik programın da olması gerekiyor. Büyük sahnede elektrikli formatının da olması gerekiyor. Çeşitli formlarda hazırlanmayı düşünüyoruz. Bu söylemiş olduğim şeyler açık hava için geçerli doğal. Bizim Harun Tekin ile Latifeli Akustik projemiz için geçtiğimiz yıl kapalı alanda, kısıtlı seyircili, maskeli bir halde yaptık. Yani hissi apayrıydı. Bence bizi de insanları da fazlaca sarmadı. Zira biz işi olağanda fazlaca interaktif bir şeye döndürdüğümüz için Latifeli Akustik’te bana tam olmadı üzere geldi şu haliyle. Harun tahminen diğer bir şey hissetmiştir alışılmış. Fakat konserde daha farklı olabilir.
Az evvel müziğin mutfağındaki isimleri sayarken Şampiyonlar Ligi dedin ya; kapak tasarımı da o denli. Ethem Onur Bilgiç ile çalışmışsınız. aslına bakarsanız kapağı görünce sanki onun mudur dedim. Yanılmamışım. Müziğin görüntü klibi de geldi.
İhtimallerin kapağını da Ethem yapmıştı. Fotoğrafları Kayra çekti. Şahane iş bitirdi Ethem. esasen yüksek kalibre bir sanatçı. Animasyon klip fikri de bizim plak şirketi State51’dan geldi. GRGDN da aracı oluyor. Onlarla da aslına bakarsanız aile üzereyiz. Pandemi devri için de uygun. İhtimaller’in klibini pandemi öncesinde çekmiştik. Büyük bir yapımdı o. Orada beşerler iç içeydi. Bazıları için evvelce bir animasyon fikrim yoktu olağanda.
Bu çalışmalarını sonbahar periyodunda bir albümle tabiri caizse taçlanacak. Albümün de ruhu Bazıları müziği üzere mi olacak?
Mutlaka o denli olacak. esasen tıpkı grupla çalışıyoruz. Motamot bu başta olacak. Müziklerin kendi ortasında bir ses bütünlüğü var. Bundan daha sonra çıkacak olan bir single daha var. Bazıları müziğinin ikiz kardeşi üzere olacak. Hepsi birbirine temas ediyor.
Son sorum biraz genel olacak. Hayata karşı, yarınlara dair, pandemi daha sonrasına dair ümitli misin? Geleceğe nasıl bakıyorsun?
Genelde olumluyum bir beşerim. Karanlığa vurmam kendimi. Vurursam da sahiden onun bir maksadı vardır. Boşuna karanlık yapmayız. aslına bakarsan o karanlığı müziklerde atıyoruz. Umutlu olmak lâzım diye düşünüyorum. Ancak şu süreçte bu biçimde olmayanları da muhakkak eleştirmiyorum. Her şeyimizi alabilirler lakin sevincimizi asla. Ben bu biçimde yaşamaya çalışıyorum.
Şu içinde bulunduğumuz süreçte kendini nasıl hissediyorsun? Günlerin nasıl geçiyor?
Monoton ve hayli tekdüze geçti günler. Daima tıpkı günleri yaşama durumu kelam konusuydu. Şu bir buçuk sene içimizi kuruttu.
Her gün birebir diye bir buçuk yıl değil de bir gün geçmiş üzere hissediyorum ben de…
Vakit teriminde bir şeyler oldu. Motamot öyle! Herkes mutfağında şef oldu. Bütün dijital platformlarda izlenecek ne var ise hepsi izlendi.
Bu süreçte şef olanlardan mısın?
Bende aslına bakarsan öncesinde de vardı. Biraz fırıncıyımdır. Hamur işiyle uğraşmayı hayli severim. Evvelce beri kek ve kurabiye yaparım. Özel ilgi alanımdır. Annem de epeyce düzgün yapardı. Ailem Rumeli göçmeni o yüzden börekler vesaire eksik olmaz. Üstüne ben de ilgilendim bu bahisle. Mutfakta olmak eğlendiriyor.
Hamurişine karşın formunu muhafazayı başarmışsın. Bu sürecin şimdi herkese armağanı fazla kilolar oldu…
Bunu ailemin genlerine borçluyum. Lakin aslına bakarsan hiç bir vakit epeyce yiyen, obur biri olmadım.
Geçen yaz Molatik İnstagram hesabında canlı yayın yapmıştık. bu biçimde “İhtimaller”i konuşmuştuk. Öncesinde de hayli bir sessizlik dönemi vardı.
Ortada 2016 yılında yayımladığım bir single var. Onu saymazsak 2013’ten beri evet bir boşluk var.
“Birkaç ay elime gitar almadım”
İhtimaller’in akabinde Bazıları isimli teklin geldi. Bu pandemi sürecinin yarattığı bir üretkenlik mi?
Pandeminin başlarında hatırlarsan herkes meskene kapanacağız sinema izleyeceğiz, enstrüman çalmayı öğreneceğiz diye bakıyordu olaya. daha sonrasında fakat hiç o denli olmadı. Zira bu bir motivasyon işi olduğu için gündemdeki o makus haberler etkiliyor insan. Ülkenin gündemi de aslına bakarsanız fazlaca ağır. İnan bana elime birkaç ay gitar almadığım oldu. Müzikleri daha öncesinde yapmış olduğumuz için o hususta rahat davrandım açıkçası. Bir iş için son teslim tarihinin konuşmasının değerli olduğunu düşünüyorum. Pandemide o kayboldu. Buharlaştı. bu biçimde olunca da ertelemeler ve sarkmalar yaşandı. O yüzden esasen iki single içinde bir sene var. Kışın yayımlamayı düşündüm lakin moral, motivasyon yerlerdeydi. olaylarda patlama olmuştu, etrafımdaki insanların yakınlarını kaybediyordu. O yüzden beklettim.
Konuştuğum kimi müzisyenler vakitlerini genelde meskende geçirdikleri için bu süreçcilt çok da etkilenmediklerini söz etmişlerdi. Lakin anladığım kadarıyla sende durum tam karşıtı…
Müzikle uğraşan insanlarda sabretme, bekleme, konutta kendine bir alan yaratma üzere şeyler doğal olarak var aslına bakarsanız. yıllar sana bunu öğretiyor esasen. 9-5 çalışan insanlara nazaran konutta oturmak bizim için daha kolaydı. Lakin annem küçükken bana “oğlum sen göbeğinden dışarıya bağlısın” kederi. Küçükken de pek yerinde duran biri değildim. Hayal meyal hatırlıyorum; benim çocukluğum Paşabahçe Lojmanları’nda geçti. Akşamüzeri lojmanın lokaline daha açılmadan masraf orada beklerdim. daha sonrasında da daima bir dışarıya çıkma, dışarıda eğlenmek, barlara gitmek ömrümüz bu biçimde geçiyor. Doğal biraz yaş alınca hafifçeten azalma yaşandı.
Öyle mi oldu gerçekten?
Olağan. 20’lerde haftada dört beş gün dışarıya çıkıyorduk. Meskende durmuyorduk.
Bu bahsetmiş olduğun yıllar Kargo dönemi mi?
Kargo öncesinde de 90’ların başında İstanbul’da bir gece hayatı patlaması olmuştu. Ortaköy öteki bir alemdi. Arnavutköy öbür bir alemdi. aslına bakarsanız Taksim’i söylemeye gerek yok. Kemancı acayip bir ortamdı. Ütopik bir şey üzere geliyor o ortam. Yüzleşme müziğimizin klibi Kemancı’da çekilmişti. Orada Kargo olarak konser de verdik. Ancak nizamlı olarak çalmadık. Ben, daha öncesinde cover kümeleriyle orada çalmıştım. Cherokee, Teoman’ın Indians, Mister No, Şebnem ve Özlem’in Volvox, Kaanların Mad Madame üzere kümeleri Kemancı’da çalıyordu. Acayip cover kümeleri vardı. Herkes hayatını müziğe adamış bir biçimdeydi. Janr çalıyordu kümeler.
Artık de var fakat skala biraz geniş…
Yeni cover kümeler Ümit Besen’den Muse’a… Janr gitti. Her şey karıştı. Eleştirmiyorum. Zira müzik de o denli bir hale geldi.
Pekala bu hale gelmeli miydi sence?
Bu bence kaçınılmaz bir sonuç olarak karşımıza çıktı.
Yeni şarkın Bazıları çıkar çıkmaz dinledim. Yolda da oldukça dinledim. İçinde synth var, bir 90’lar havası var. Ortaya çıkan müzik seni sen yapan ögeler. İşin mutfağında da sağlam isimler var. Müziğin öyküsü, ortaya çıkışıyla başlayalım istersen.
Şahane isimler var mutlaka. Sahiden o denli. aslına bakarsan benim grup Cem Şahin, Cemre Kabaş, Okay Aynur. Biz yıllarce birlikte çaldık ve ürettik her şeyi. bir evvelki albümün iskeletini Okay ile kaydetmiştim. Bu albümde Cem ile kaydettik. Çatı katında, stüdyoda kaydettik. Cemre’nin de bu biçimde bir alanı var. Hepimiz ömrünü müzikle dolduran ve müzikle kazanan insanlarız. Onlarla fazlaca gurur duyuyorum. Gitarlı bir iskelet üzerine kurduk her şeyi. daha sonrasında dedik ki “biz buna farklı bir bakış açısı getirelim”. O inançlı alandan bir çıkalım dedik. daha sonra müzikleri Serkan Çeliköz’e yolladık müzikleri. Elden geçirsin istedik. Bu isteğimizin üstüne hayli bir uğraştı, hatta formunu değiştirdi müziklerin. daha sonrasında davulları çalması için Kurban kümesinde Burak Gürpınar’a gittim. daha sonrasında da işin içine Tarkan Gözübüyük girdi. Şampiyonlar Ligi üzere oldu. Bu isimler hayatlarını müziğe vermiş isimler. Onlarla çalışmayı sözlerle tanım edemiyorum.
Artık 1 Temmuz prestijiyle açıldık. Ki umarım tekrar kapanmak zorunda kalmayız. Hazır müzik geldi, gelmeye de devam edecek; mevzuyu DasDas’a getirmek istiyorum. Orası için var mı bir hazırlık? Eminim konser vermeyi hayli özlemişsindir.
Özlemek ne kelime! Yanıp tutuşuyorum. Bu pandemi periyodunda her biçimde hazırlanmak gerekiyor. Oturmalı akustik programın da olması gerekiyor. Büyük sahnede elektrikli formatının da olması gerekiyor. Çeşitli formlarda hazırlanmayı düşünüyoruz. Bu söylemiş olduğim şeyler açık hava için geçerli doğal. Bizim Harun Tekin ile Latifeli Akustik projemiz için geçtiğimiz yıl kapalı alanda, kısıtlı seyircili, maskeli bir halde yaptık. Yani hissi apayrıydı. Bence bizi de insanları da fazlaca sarmadı. Zira biz işi olağanda fazlaca interaktif bir şeye döndürdüğümüz için Latifeli Akustik’te bana tam olmadı üzere geldi şu haliyle. Harun tahminen diğer bir şey hissetmiştir alışılmış. Fakat konserde daha farklı olabilir.
Az evvel müziğin mutfağındaki isimleri sayarken Şampiyonlar Ligi dedin ya; kapak tasarımı da o denli. Ethem Onur Bilgiç ile çalışmışsınız. aslına bakarsanız kapağı görünce sanki onun mudur dedim. Yanılmamışım. Müziğin görüntü klibi de geldi.
İhtimallerin kapağını da Ethem yapmıştı. Fotoğrafları Kayra çekti. Şahane iş bitirdi Ethem. esasen yüksek kalibre bir sanatçı. Animasyon klip fikri de bizim plak şirketi State51’dan geldi. GRGDN da aracı oluyor. Onlarla da aslına bakarsanız aile üzereyiz. Pandemi devri için de uygun. İhtimaller’in klibini pandemi öncesinde çekmiştik. Büyük bir yapımdı o. Orada beşerler iç içeydi. Bazıları için evvelce bir animasyon fikrim yoktu olağanda.
Bu çalışmalarını sonbahar periyodunda bir albümle tabiri caizse taçlanacak. Albümün de ruhu Bazıları müziği üzere mi olacak?
Mutlaka o denli olacak. esasen tıpkı grupla çalışıyoruz. Motamot bu başta olacak. Müziklerin kendi ortasında bir ses bütünlüğü var. Bundan daha sonra çıkacak olan bir single daha var. Bazıları müziğinin ikiz kardeşi üzere olacak. Hepsi birbirine temas ediyor.
Son sorum biraz genel olacak. Hayata karşı, yarınlara dair, pandemi daha sonrasına dair ümitli misin? Geleceğe nasıl bakıyorsun?
Genelde olumluyum bir beşerim. Karanlığa vurmam kendimi. Vurursam da sahiden onun bir maksadı vardır. Boşuna karanlık yapmayız. aslına bakarsan o karanlığı müziklerde atıyoruz. Umutlu olmak lâzım diye düşünüyorum. Ancak şu süreçte bu biçimde olmayanları da muhakkak eleştirmiyorum. Her şeyimizi alabilirler lakin sevincimizi asla. Ben bu biçimde yaşamaya çalışıyorum.