CatWalk
New member
Melisa Vardal – “Kaybeden Kulübü” sinema müzikleri ve Rap sanatkarı Ozbi ile birlikte farklı üsluplarını bir ortaya getirdikleri proje “Rakılı Live”dan daha sonra yıldızı parlayan müzisyen Gülce Duru, temmuz ve ağustos aylarında çıkardığı iki yeni müzik ile karşımıza çıkıyor: Uzun bir ortadan daha sonra çıkardığı solo mesleğinin birinci modülü olan “Kuzgun” ve doğma büyüme yaşadığı semt olan Emirgan’a “Bir gün senden başka düşersem Mirgün, beni hatırla” diye seslenerek ağır hislerini yansıttığı modülü “Mirgün”. Duru ayrıyeten Eylül ayında çıkacak yeni teklisi “Sabah Vakti”nin de muştusunu veriyor. Müzik dünyasına süratli giriş yapan Duru’nun uzun yıllar kendinden bahsettireceği de muhakkak…
– Müzikle yolunuz nasıl birleşti?
Annem müziği hayli sever, beni de beşikten itibaren müzik dinleterek, konserlere götürerek büyüttü. Müziğe her vakit ilgim vardı, biraz piyano dersi aldım, okul senelerımda okul ortamında çeşitli aktivitelerle devam ettim ve lisede sokakta müzik söylemeye başladım. Üniversite eğitimim için yurtdışına gittiğimde müzik söylemeye devam etmedim. 10 sene orta verdikten daha sonra talihime “Kaybedenler Kulübü” sinema müzikleri projesine dahil oldum ve profesyonel müzik ömrüm bu noktada başladı.
– Aslında eğitiminizde birinci durak müzik olmuyor, sanatın diğer bir kolu olan plastik sanatları tercih ediyorsunuz, daha sonrasında sizi müzik yapmaya çeken “Kaybedenler Kulübü” sinemasının müzikleri mi oluyor?
Evet lisans eğitimimi Paris 8 Üniversitesi’nde Plastik Sanatlar alanında tamamladım. Türkiye’ye dönüşte ise YTÜ’de Müzecilik Yüksek Lisansı’na devam ediyor bir yandan da bir sanat galerisinde çalışıyordum. Etkin olarak müzik yapmıyordum, benim için geçmişte kalmış bir uğraş idi. Sinema müzikleri takımından Can Gox’la tanışıklığım vesilesiyle müziklerin üretim sürecine dahil oldum. Başlangıçta ileride beğenilen bir anı olur diye düşünüyordum. hiç birimiz bu kadar ses getireceğini öngörmemiştik. Sinemanın direktörü sevgili Tolga Örnek sinema müziklerini bir soundtrack albümü olarak yayınlamak istedi. Hem sinema tıpkı vakitte albüm yayınlandıkları andan itibaren çok sevildiler. Sinema tanıtım partilerindeki konserlerin devamı geldi. Ben de yıllardır içimde hissedip bir türlü dolduramadığım boşluğun müzik üretimi ve performanslarla dolduğunu farkettim. Arayıp durduğumun aslında bu olduğunu anlayınca öbür işlerimi gerimde bırakıp sırf müziğe yöneldim. Bu uzun, çetrefilli ve çileli yola sapmış olmaktan dolayı hiç pişman olmadım
– Ozbi ile birlikte üç halinde ürettiğiniz “Rakılı Live” albümlerindeki modülleri beşerler hâlâ severek dinliyor, siz ardınıza baktığınızda bu projeyi nasıl görüyorsunuz?
Evet uzun yıllar da dinlenmeye devam edeceklerdir bence. Vaktin modasını aşacak, farklı tarzların bir ortaya gelmesiyle zenginleşen, Ozbi’nin kuvvetli kalemiyle yazdığı sözlerle fark yaratan, manalı, problemi olan, ruha dokunan, zihni uyaran müzikler ürettik bir arada. Farklı biçim ve birikimlerimizle, gerek biz, gerekse projeye katkıda bulunan müzisyen arkadaşlarımız, şaşırtan, merak uyandıran, incelikli, “güzel bir tuhaflık” yarattık bence. Bu sürecin bana; bestecilik, yorumculuk, sahne performansı ve mesleksel birikim manasında büyük katkısı oldu. İsmimin daha fazlaca duyulması için de alışılmış ki. Hoş andığım, birebir “Kaybedenler Kulübü” üzere müzik ömrümün mihenk taşlarından biri haline gelen bir proje oldu.
– Uzun bir ortadan daha sonra “Kuzgun” ve “Mirgün”ü yayınladınız. Kelamı ve müziği size ilişkin olan bu çalışmadan da bahsetmeden geçmeyelim.
“Kuzgun” benim birinci teklim. Her vakit yeri fazlaca özel olacak. Piyano ile yaptığım besteyi çağdaş bestekar ve aranjör arkadaşım Uğurcan Öztekin düzenleyerek farklı hoşluklar kattı. Kendisiyle yapım ve üretim sürecini birlikte yürütüyoruz. Ses mühendisi arkadaşlarım Esra Arslan vokal kaydını aldı, Onur Güngör mix ve mastering’i yaptı. Kapak görselini müzisyen ve grafik dizayncı Sanat Deliorman hazırladı.
Çabucak akabinde “Mirgün”ü yayınladık. İsmini semtin eski isminden alan Mirgün, tarihi Boğaziçi köylerinden biri olan “Emirgan”a yazdığım bir müzik. Doğup büyüdüğüm, hala yaşamayı sürdürdüğüm, benliğimde, sanatsal üretimimde değerli yer tutan, yuva bildiğim, gönülden bağlı hissettiğim konutuma yazdığım bir ilan-ı aşk şiiri. “Mirgün”, Emirgan Korusu’nda, gitarda müzisyen arkadaşım Mustafa Soydemir’le bir arada, koru sakinleri kuşların, rüzgârda salınan ağaç kollarının sesleri eşliğinde canlı kaydedildi. Mastering bir daha Onur Güngör’e ilişkin, kapak görseli fotoğrafı ise İrem Demir tarafınca çekildi.Eylül ayında ise yeni bir tekli “Sabah Vakti” dinleyicilerimle buluşacak.
“Ölüme karşı bir meydan okuma”
– Verdiğiniz röportajlarda işinizi severek yaptığınız anlaşılıyor, pekala sırf sevdiğiniz için mi üretiyorsunuz yoksa sanatın sizin için öbür bir manası de var mı?
Müzik sevmeden yapılacak iş değil esasen. Büyük emek, çalışma, sabır, kararlılık gerektiriyor. Sanatsal üretim hayatımda bizatihi, erkenden başladı. Tek çocuktum, ebeveynlerim ağır çalışıyordu, fazlaca fazla yalnız vakit geçiriyordum, duygusal ama hislerini kelamla pek tabir edemeyen bir küçük insandım. Benim kuşağım vaktinde oyalanacak bir epey şey de yoktu. Annem beni de yanında temsillere, konserlere, sinemaya, stantlara gdolayırdü. Ben de erken yaşta, tiyatroya, dansa, müziğe, plastik sanatlara düşkün oldum ve bu alanlar vasıtasıyla kendimi tabir etmeye başladım. En başından beri sanatı meslek ve yaşantı edineceğim muhakkaktı aslında. Hangi alanda ilerleyeceğim aşikâr olana dek deneyip durdum. Bunlar varoluşla, tabiatımla ilgili… çabucak sonrasındaları aklım ermeye başlayıp, sanat ve müzecilik eğitimleri aldığımda, gözlemlediklerim, okuduklarım, tartıştıklarım doğrultusunda zihinsel planda da bir “anlam” oluştu. Sanat sırf onu üretenin kendini tabir edişi olmaktan öte, insan çeşidi olarak her türlü ortak hissimizin ve tabiatın armağanı zihnimizin üretimi olan fikirlerimizin tabiri. Kendimizin aynası, görünenin ötesi, çıplak ve sıkıcı gerçeğin efsunlu, çarpıcı, keskin lisana gelişi. Bizi birbirimize yaklaştıran, birleştiren, hem oburunu anlamamıza, birebir vakitte kendimizi tanıyıp anlamamıza yarayan… Yıkıcı, yağmacı doğasıyla gezegeni yavaş yavaş tüketen insanın bence az değerli üretimlerinden en biriciği… Ölümlü varlıklarımızın vakitte sürecek yankısı, yani mevte karşı bir meydan okuma. Vaktin ruhunun tarih yazımındaki kuru tabirini aşan kişisel, toplumsal bakışların rengârenk temsili…
– Müzikle yolunuz nasıl birleşti?
Annem müziği hayli sever, beni de beşikten itibaren müzik dinleterek, konserlere götürerek büyüttü. Müziğe her vakit ilgim vardı, biraz piyano dersi aldım, okul senelerımda okul ortamında çeşitli aktivitelerle devam ettim ve lisede sokakta müzik söylemeye başladım. Üniversite eğitimim için yurtdışına gittiğimde müzik söylemeye devam etmedim. 10 sene orta verdikten daha sonra talihime “Kaybedenler Kulübü” sinema müzikleri projesine dahil oldum ve profesyonel müzik ömrüm bu noktada başladı.
– Aslında eğitiminizde birinci durak müzik olmuyor, sanatın diğer bir kolu olan plastik sanatları tercih ediyorsunuz, daha sonrasında sizi müzik yapmaya çeken “Kaybedenler Kulübü” sinemasının müzikleri mi oluyor?
Evet lisans eğitimimi Paris 8 Üniversitesi’nde Plastik Sanatlar alanında tamamladım. Türkiye’ye dönüşte ise YTÜ’de Müzecilik Yüksek Lisansı’na devam ediyor bir yandan da bir sanat galerisinde çalışıyordum. Etkin olarak müzik yapmıyordum, benim için geçmişte kalmış bir uğraş idi. Sinema müzikleri takımından Can Gox’la tanışıklığım vesilesiyle müziklerin üretim sürecine dahil oldum. Başlangıçta ileride beğenilen bir anı olur diye düşünüyordum. hiç birimiz bu kadar ses getireceğini öngörmemiştik. Sinemanın direktörü sevgili Tolga Örnek sinema müziklerini bir soundtrack albümü olarak yayınlamak istedi. Hem sinema tıpkı vakitte albüm yayınlandıkları andan itibaren çok sevildiler. Sinema tanıtım partilerindeki konserlerin devamı geldi. Ben de yıllardır içimde hissedip bir türlü dolduramadığım boşluğun müzik üretimi ve performanslarla dolduğunu farkettim. Arayıp durduğumun aslında bu olduğunu anlayınca öbür işlerimi gerimde bırakıp sırf müziğe yöneldim. Bu uzun, çetrefilli ve çileli yola sapmış olmaktan dolayı hiç pişman olmadım
– Ozbi ile birlikte üç halinde ürettiğiniz “Rakılı Live” albümlerindeki modülleri beşerler hâlâ severek dinliyor, siz ardınıza baktığınızda bu projeyi nasıl görüyorsunuz?
Evet uzun yıllar da dinlenmeye devam edeceklerdir bence. Vaktin modasını aşacak, farklı tarzların bir ortaya gelmesiyle zenginleşen, Ozbi’nin kuvvetli kalemiyle yazdığı sözlerle fark yaratan, manalı, problemi olan, ruha dokunan, zihni uyaran müzikler ürettik bir arada. Farklı biçim ve birikimlerimizle, gerek biz, gerekse projeye katkıda bulunan müzisyen arkadaşlarımız, şaşırtan, merak uyandıran, incelikli, “güzel bir tuhaflık” yarattık bence. Bu sürecin bana; bestecilik, yorumculuk, sahne performansı ve mesleksel birikim manasında büyük katkısı oldu. İsmimin daha fazlaca duyulması için de alışılmış ki. Hoş andığım, birebir “Kaybedenler Kulübü” üzere müzik ömrümün mihenk taşlarından biri haline gelen bir proje oldu.
– Uzun bir ortadan daha sonra “Kuzgun” ve “Mirgün”ü yayınladınız. Kelamı ve müziği size ilişkin olan bu çalışmadan da bahsetmeden geçmeyelim.
“Kuzgun” benim birinci teklim. Her vakit yeri fazlaca özel olacak. Piyano ile yaptığım besteyi çağdaş bestekar ve aranjör arkadaşım Uğurcan Öztekin düzenleyerek farklı hoşluklar kattı. Kendisiyle yapım ve üretim sürecini birlikte yürütüyoruz. Ses mühendisi arkadaşlarım Esra Arslan vokal kaydını aldı, Onur Güngör mix ve mastering’i yaptı. Kapak görselini müzisyen ve grafik dizayncı Sanat Deliorman hazırladı.
Çabucak akabinde “Mirgün”ü yayınladık. İsmini semtin eski isminden alan Mirgün, tarihi Boğaziçi köylerinden biri olan “Emirgan”a yazdığım bir müzik. Doğup büyüdüğüm, hala yaşamayı sürdürdüğüm, benliğimde, sanatsal üretimimde değerli yer tutan, yuva bildiğim, gönülden bağlı hissettiğim konutuma yazdığım bir ilan-ı aşk şiiri. “Mirgün”, Emirgan Korusu’nda, gitarda müzisyen arkadaşım Mustafa Soydemir’le bir arada, koru sakinleri kuşların, rüzgârda salınan ağaç kollarının sesleri eşliğinde canlı kaydedildi. Mastering bir daha Onur Güngör’e ilişkin, kapak görseli fotoğrafı ise İrem Demir tarafınca çekildi.Eylül ayında ise yeni bir tekli “Sabah Vakti” dinleyicilerimle buluşacak.
“Ölüme karşı bir meydan okuma”
– Verdiğiniz röportajlarda işinizi severek yaptığınız anlaşılıyor, pekala sırf sevdiğiniz için mi üretiyorsunuz yoksa sanatın sizin için öbür bir manası de var mı?
Müzik sevmeden yapılacak iş değil esasen. Büyük emek, çalışma, sabır, kararlılık gerektiriyor. Sanatsal üretim hayatımda bizatihi, erkenden başladı. Tek çocuktum, ebeveynlerim ağır çalışıyordu, fazlaca fazla yalnız vakit geçiriyordum, duygusal ama hislerini kelamla pek tabir edemeyen bir küçük insandım. Benim kuşağım vaktinde oyalanacak bir epey şey de yoktu. Annem beni de yanında temsillere, konserlere, sinemaya, stantlara gdolayırdü. Ben de erken yaşta, tiyatroya, dansa, müziğe, plastik sanatlara düşkün oldum ve bu alanlar vasıtasıyla kendimi tabir etmeye başladım. En başından beri sanatı meslek ve yaşantı edineceğim muhakkaktı aslında. Hangi alanda ilerleyeceğim aşikâr olana dek deneyip durdum. Bunlar varoluşla, tabiatımla ilgili… çabucak sonrasındaları aklım ermeye başlayıp, sanat ve müzecilik eğitimleri aldığımda, gözlemlediklerim, okuduklarım, tartıştıklarım doğrultusunda zihinsel planda da bir “anlam” oluştu. Sanat sırf onu üretenin kendini tabir edişi olmaktan öte, insan çeşidi olarak her türlü ortak hissimizin ve tabiatın armağanı zihnimizin üretimi olan fikirlerimizin tabiri. Kendimizin aynası, görünenin ötesi, çıplak ve sıkıcı gerçeğin efsunlu, çarpıcı, keskin lisana gelişi. Bizi birbirimize yaklaştıran, birleştiren, hem oburunu anlamamıza, birebir vakitte kendimizi tanıyıp anlamamıza yarayan… Yıkıcı, yağmacı doğasıyla gezegeni yavaş yavaş tüketen insanın bence az değerli üretimlerinden en biriciği… Ölümlü varlıklarımızın vakitte sürecek yankısı, yani mevte karşı bir meydan okuma. Vaktin ruhunun tarih yazımındaki kuru tabirini aşan kişisel, toplumsal bakışların rengârenk temsili…