CatWalk
New member
Bu yıl 52’ncisi düzenlenen Lise Öğrencileri Araştırma Projeleri Yarışması’na 2 bin 615 farklı okuldan 19 bin 109 öğrenci katıldı. Biyoloji, Coğrafya, Pahalar Eğitimi, Fizik, Kimya, Matematik, Psikoloji, Sosyoloji, Tarih, Teknolojik Tasarım, Türk Lisanı ve Edebiyatı ile Yazılım alanlarında 14 bin 10 proje birincilik için yarıştı. Geliştirdikleri taşınabilir uygulama yardımıyla psikoloji alanında birinci olan Suruç Fen Lisesi öğrencileri Tuba Çınar, Osman bakılırsan, Emre Bozkaya ve danışman öğretmenleri Rumeysa Ekiz Kuzucu, elde ettikleri muvaffakiyetin kıssasını şöyleki anlattılar:
TARLADA DA ÇALIŞTILAR PROJEDE DE
Rumeysa Ekiz Kuzucu (Bilişim Teknolojileri Öğretmeni): Öğrencilerimiz teknoloji bağımlılığıyla çaba halindeyken bir daha teknoloji kullanmayı gerektiren bir uygulama geliştirdiler. Biz bu çalışmaya bir yıl evvel başladık. Bizim katılabileceğimiz bilimsel manada en büyük müsabakaydı bu ve epeyce önemsiyorduk. Zira İstanbul, Ankara, İzmir üzere büyük kentlerdeki imkanlarla buradakiler içinde hayli fark var. Buradaki öğrenciler genelde tarlalarda çalışıyorlar. hiç biri boş durmuyor ve aile içerisinde epey fazla sorumlulukları var. Bu müsabakada epeyce esaslı kolejleri ve büyük okulları geride bıraktık. Listeye bakıldığında daima büyük vilayetler ve liselerin ödül aldığını görüyoruz. Ancak onların ortasında birincilik tahtına oturan Suruç Fen Lisesi de var. Bu beni epeyce gururlandırdı.
ÇOK EKRAN KULLANIMI YALNIZLAŞTIRIR
Uygulamada teknoloji bağımlılığına yatkın olan bireyin kendisiyle özdeşleşebileceği bir karakter var. Bu ana karakterin de etrafında yakın toplumsal etrafını temsil eden anne, baba arkadaş üzere yan karakterler var. Burada tüm sorumluluğu öğrenciye veriyoruz. Çocuğa öz kontrol, sorumluluk üzere olumlu davranışlar kazandırmayı amaçladık. Ekran tüketimini kendisi belirliyor. Bir ebeveyn kontrolü ya da dışsal hiç bir kontrol yok. Onları teknoloji bağımlılığı hakkında bilinçlendirmeye çalışıyoruz. Çocuğun kendisinin de bu durumu fark etmesi lazım. “Ben yaşıma göre epeyce fazla teknoloji tüketimi yapıyorum ve bu bana ziyan veriyor” demesi lazım. örneğin diyelim ki bir kişi günlük 8 saat ekran tüketimi yapıyor. Uygulama içerisinde de 6 saat maksat koyuyor kendisine. Bu süreyi aştığında her 10 dakikada bir ana ekrandan yan karakterler kayboluyor. örneğin annesini temsil eden kişinin imajı siliniyor. Arkadaşları, babası derken sırayla hepsi gidiyor. bir süre daha sonra çocuk aygıtla çok vakit geçirdiğinde ana ekrandaki karakter yalnız kalıyor. Burada ruhsal olarak çocuğa aygıtla epeyce ilgilendiğinde yalnız kalacağını hissettirmeye çalışıyoruz.
ÖMÜR KOÇU ÜZERE
EBA ders entegrasyonumuz var uygulamada. örneğin bunu kullanırken hatırlatıcı etkin olmuyor. Zira burada çocuk esasen ders çalışıyor. Bir de oyun oynuyorsa vaktin nasıl geçtiğini bilmiyor ve derslerini kaçırabiliyor. Uygulama ona 2 dakika önce bildirim gönderip hatırlatıyor “Birazdan matematik dersin başlayacak” diye. Ayrıyeten yarım saat, bir saatlik vakit dilimlerinde oturuş formu, göz dinlendirme molası üzere hatırlatmalar yapıyor. Ayrıyeten uygulama içerisinde aktiflik teklifleri diye bir sekme var. Çocuk oyun oynuyorsa, bir süre daha sonra “Hadi seni gerçek dünyaya yönlendirelim” diye bir bildirim geliyor. Buna tıkladığında aileyle oyun oynama, yumurta kırma, çiçek sulama üzere etkinlikler öneriliyor.. Çocuğun elinden teknolojiyi aldığımız vakit onu boşluğa düşürüyoruz. Bu boşluğu ben alternatif aktivitelerle doldurmadığımda bu çocuk bağımlılıkta görülen mahrumluk belirtileri göstermeye başlıyor. tekrar aygıta yöneliyor. Lakin bu uygulamayla ona bir daha teknoloji kullanarak teklifler sunuyoruz..
TÜRKİYE’DE BİRİNCİ
Bağımlılıkla uğraş manasında ülkemizde bu stil somut bir eser yok. Yabancı menşeili farklı versiyonları var lakin bunlarda çoklukla ebeveyn kontrolü kelam konusu. Bizim farkımız hayli değerli burada. Çocuğun kendi kendine bir şeyler öğrenmesini, hayatta sorumluluk almasını istiyoruz.
ARKADAŞLARIMA SİTEM ETTİM
Tuba Çınar (11. sınıf öğrencisi): Emre ve Osman’ın da ortasında olduğu büyük bir arkadaş kümemiz var. Bu salgın sürecinde eskisi kadar buluşamıyorduk. Bir ortaya geldiğimizde de her insanın telefonlarıyla uğraştığını fark ettim. “Kırk yılda bir buluşuyoruz. Bırakın telefonları” diye bir sitemde bulundum arkadaşlarıma. Bunun bir sorun olduğunu gördük ve proje haline getirmeye karar verdik. Üzerine sıradan bir konuştuk neler yapabiliriz diye, araştırmalar yaptık. daha sonrasında Rümeysa Hoca ile konuştuk. O da bizi destekledi ve a daha da cesaretlendik. Anket hazırladık, faktör tahlili yaptık, makaleler okuduk. Osman aslına bakarsanız teknolojiyle fazlaca ilgili ve yazılımla uğraşan bir arkadaşımız. Ekran tüketimi arttıkça yakın etrafla temasın azalacağını hissettirebileceğimiz bir uygulama yaptık. Biz bunun gelişip yaygınlaştırılmasını istiyoruz. Bizim telefonlarımızda tema halinde var bu uygulama. Ben kullanıyorum ve epeyce mutluyum. Hem bilinçlendim proje etabında tıpkı vakitte telefonu eskisi kadar kullanmıyorum.
BEN DE BAĞIMLIYDIM
Osman goren (10. sınıf öğrencisi): Projenin yazılım kısmında bulundum. Geliştirilme ve üretim etabında rol aldım. esasen teknoloji bağımlılığı şu an en değerli konulardan biri. Bu dijital bağımlılığı azaltmak için bir uygulama geliştirmeyi düşündük. Ben de bir teknoloji bağımlısıydım diyebilirim. Daima telefondan PUBG oynuyordum örneğin. Lakin bu uygulamayı geliştirdikten daha sonra teknolojiyi derslerim için ve kendi inisiyatifimde olarak daha az kullanmaya başladım. Yani bu proje bilhassa benim hayli işime yaradı. Bundan daha sonra Yeşilay ve Ulusal Eğitim Bakanlığı ile ortak çalışmayla bu uygulamanın yaygınlaştırılmasını istiyoruz.
ARTIK MUHABBETLERİMİZ DAHA SAMİMİ
Emre Bozkaya (11. sınıf öğrencisi): Herkes uygun olduğu alanlarda nazaranv aldı. Benim etrafım geniş olduğu için bağlantı ve iktisat kısmında çalıştım. Toplumsal medyada birbirimizle fazlaca samimi konuşabilirken yüz yüze geldiğimizde tıpkı samimiyeti yakalayamadığımızı fark ettik. Ailemizle de irtibatımız yeterli değildi. Bu sorunu çözmemiz gerektiğini düşündük. Ben toplumsal platformlarda fazlaca vakit geçirirdim. Lakin geliştirdiğimiz bu uygulama yardımıyla kullanması hayli azalttım ve arkadaşlarımla gerçek sohbetler edebildiğimi görmüş oldum.
TARLADA DA ÇALIŞTILAR PROJEDE DE
Rumeysa Ekiz Kuzucu (Bilişim Teknolojileri Öğretmeni): Öğrencilerimiz teknoloji bağımlılığıyla çaba halindeyken bir daha teknoloji kullanmayı gerektiren bir uygulama geliştirdiler. Biz bu çalışmaya bir yıl evvel başladık. Bizim katılabileceğimiz bilimsel manada en büyük müsabakaydı bu ve epeyce önemsiyorduk. Zira İstanbul, Ankara, İzmir üzere büyük kentlerdeki imkanlarla buradakiler içinde hayli fark var. Buradaki öğrenciler genelde tarlalarda çalışıyorlar. hiç biri boş durmuyor ve aile içerisinde epey fazla sorumlulukları var. Bu müsabakada epeyce esaslı kolejleri ve büyük okulları geride bıraktık. Listeye bakıldığında daima büyük vilayetler ve liselerin ödül aldığını görüyoruz. Ancak onların ortasında birincilik tahtına oturan Suruç Fen Lisesi de var. Bu beni epeyce gururlandırdı.
ÇOK EKRAN KULLANIMI YALNIZLAŞTIRIR
Uygulamada teknoloji bağımlılığına yatkın olan bireyin kendisiyle özdeşleşebileceği bir karakter var. Bu ana karakterin de etrafında yakın toplumsal etrafını temsil eden anne, baba arkadaş üzere yan karakterler var. Burada tüm sorumluluğu öğrenciye veriyoruz. Çocuğa öz kontrol, sorumluluk üzere olumlu davranışlar kazandırmayı amaçladık. Ekran tüketimini kendisi belirliyor. Bir ebeveyn kontrolü ya da dışsal hiç bir kontrol yok. Onları teknoloji bağımlılığı hakkında bilinçlendirmeye çalışıyoruz. Çocuğun kendisinin de bu durumu fark etmesi lazım. “Ben yaşıma göre epeyce fazla teknoloji tüketimi yapıyorum ve bu bana ziyan veriyor” demesi lazım. örneğin diyelim ki bir kişi günlük 8 saat ekran tüketimi yapıyor. Uygulama içerisinde de 6 saat maksat koyuyor kendisine. Bu süreyi aştığında her 10 dakikada bir ana ekrandan yan karakterler kayboluyor. örneğin annesini temsil eden kişinin imajı siliniyor. Arkadaşları, babası derken sırayla hepsi gidiyor. bir süre daha sonra çocuk aygıtla çok vakit geçirdiğinde ana ekrandaki karakter yalnız kalıyor. Burada ruhsal olarak çocuğa aygıtla epeyce ilgilendiğinde yalnız kalacağını hissettirmeye çalışıyoruz.
ÖMÜR KOÇU ÜZERE
EBA ders entegrasyonumuz var uygulamada. örneğin bunu kullanırken hatırlatıcı etkin olmuyor. Zira burada çocuk esasen ders çalışıyor. Bir de oyun oynuyorsa vaktin nasıl geçtiğini bilmiyor ve derslerini kaçırabiliyor. Uygulama ona 2 dakika önce bildirim gönderip hatırlatıyor “Birazdan matematik dersin başlayacak” diye. Ayrıyeten yarım saat, bir saatlik vakit dilimlerinde oturuş formu, göz dinlendirme molası üzere hatırlatmalar yapıyor. Ayrıyeten uygulama içerisinde aktiflik teklifleri diye bir sekme var. Çocuk oyun oynuyorsa, bir süre daha sonra “Hadi seni gerçek dünyaya yönlendirelim” diye bir bildirim geliyor. Buna tıkladığında aileyle oyun oynama, yumurta kırma, çiçek sulama üzere etkinlikler öneriliyor.. Çocuğun elinden teknolojiyi aldığımız vakit onu boşluğa düşürüyoruz. Bu boşluğu ben alternatif aktivitelerle doldurmadığımda bu çocuk bağımlılıkta görülen mahrumluk belirtileri göstermeye başlıyor. tekrar aygıta yöneliyor. Lakin bu uygulamayla ona bir daha teknoloji kullanarak teklifler sunuyoruz..
TÜRKİYE’DE BİRİNCİ
Bağımlılıkla uğraş manasında ülkemizde bu stil somut bir eser yok. Yabancı menşeili farklı versiyonları var lakin bunlarda çoklukla ebeveyn kontrolü kelam konusu. Bizim farkımız hayli değerli burada. Çocuğun kendi kendine bir şeyler öğrenmesini, hayatta sorumluluk almasını istiyoruz.
ARKADAŞLARIMA SİTEM ETTİM
Tuba Çınar (11. sınıf öğrencisi): Emre ve Osman’ın da ortasında olduğu büyük bir arkadaş kümemiz var. Bu salgın sürecinde eskisi kadar buluşamıyorduk. Bir ortaya geldiğimizde de her insanın telefonlarıyla uğraştığını fark ettim. “Kırk yılda bir buluşuyoruz. Bırakın telefonları” diye bir sitemde bulundum arkadaşlarıma. Bunun bir sorun olduğunu gördük ve proje haline getirmeye karar verdik. Üzerine sıradan bir konuştuk neler yapabiliriz diye, araştırmalar yaptık. daha sonrasında Rümeysa Hoca ile konuştuk. O da bizi destekledi ve a daha da cesaretlendik. Anket hazırladık, faktör tahlili yaptık, makaleler okuduk. Osman aslına bakarsanız teknolojiyle fazlaca ilgili ve yazılımla uğraşan bir arkadaşımız. Ekran tüketimi arttıkça yakın etrafla temasın azalacağını hissettirebileceğimiz bir uygulama yaptık. Biz bunun gelişip yaygınlaştırılmasını istiyoruz. Bizim telefonlarımızda tema halinde var bu uygulama. Ben kullanıyorum ve epeyce mutluyum. Hem bilinçlendim proje etabında tıpkı vakitte telefonu eskisi kadar kullanmıyorum.
BEN DE BAĞIMLIYDIM
Osman goren (10. sınıf öğrencisi): Projenin yazılım kısmında bulundum. Geliştirilme ve üretim etabında rol aldım. esasen teknoloji bağımlılığı şu an en değerli konulardan biri. Bu dijital bağımlılığı azaltmak için bir uygulama geliştirmeyi düşündük. Ben de bir teknoloji bağımlısıydım diyebilirim. Daima telefondan PUBG oynuyordum örneğin. Lakin bu uygulamayı geliştirdikten daha sonra teknolojiyi derslerim için ve kendi inisiyatifimde olarak daha az kullanmaya başladım. Yani bu proje bilhassa benim hayli işime yaradı. Bundan daha sonra Yeşilay ve Ulusal Eğitim Bakanlığı ile ortak çalışmayla bu uygulamanın yaygınlaştırılmasını istiyoruz.
ARTIK MUHABBETLERİMİZ DAHA SAMİMİ
Emre Bozkaya (11. sınıf öğrencisi): Herkes uygun olduğu alanlarda nazaranv aldı. Benim etrafım geniş olduğu için bağlantı ve iktisat kısmında çalıştım. Toplumsal medyada birbirimizle fazlaca samimi konuşabilirken yüz yüze geldiğimizde tıpkı samimiyeti yakalayamadığımızı fark ettik. Ailemizle de irtibatımız yeterli değildi. Bu sorunu çözmemiz gerektiğini düşündük. Ben toplumsal platformlarda fazlaca vakit geçirirdim. Lakin geliştirdiğimiz bu uygulama yardımıyla kullanması hayli azalttım ve arkadaşlarımla gerçek sohbetler edebildiğimi görmüş oldum.