CatWalk
New member
Seyhan Akıncı – Bayana yönelik şiddeti anlatan oyunlar, stantlar, hikayeler… Farklı yollarla ortak acımızı dindirmeye çalışıyoruz. Yasalar bize kendinizi inançta hissedin diyene kadar da her yerde bayana şiddete hayır demeye devam edeceğiz. 25 Kasım’da Uniq Expo’da açılan ve 31 Aralık’a kadar görülebilecek olan “Toprakla Ağıt” standının öyküsü de bu biçimde başlıyor. Seramik sanatkarı Seçil Nebioğlu, “Toprakla Ağıt” fikrinin çıkışını şu sözlerle anlatıyor, “Martta bayan cinayetlerinin vicdanımı dağladığı bir günde adeta bir çığlık olarak çıktı. Elimde kurukafa görünümlü mask kalıplarım vardı. Gelin, ölümlere inat bu maskları renk renk, desen desen üretelim dedim. Bu çığlık; bayan cinayetleri üzerine sanatsal bir ses çıkarmak, topluca üretmek ve farkındalık yaratmak emeliyle atölyemi tüm imkanlarıyla gönüllülere açtığımı haber veriyordu.” Duyduğu öfke karşısında sesini çıkarmaya çalışan Nebioğlu, davetine büyük bir iştirakin olacağını ve sekiz ay boyunca çalışmaların soluksuz sürüp, bu biçimdesine bir standa evrileceğini önnazaranmemiş şüphesiz. Nebioğlu, “O çığlık, ağıda dönüştü. Toplum vicdanında, sanatta karşılığını buldu, ortak ağıdımız oldu” diyor. Sanatkarın gayelerinden biri de standın sürdürülebilir olması. “Gittiği kent ve ülkelerde bir sanat hareketine dönüşmesini ve katlanarak büyümesini amaçlıyorum” diyor Nebioğlu.
Tabiat tahribatına gönderme
126 gönüllünün 1260 yapıta imza attığı “Toprakla Ağıt” standında Nebioğlu’nun görüntüyü yayınlamasının ertesinde atölyeye beş kişi gitmiş, sonraki gün yedi daha sonrasında 11, 25, 30, 40, 55, 62 derken kısa müddette atölye hacmini aşan sayıda istekli ortak histe buluşmuş. “Ortak bir WhatsApp kümesi kurdum. Listeler, günlere bakılırsa çalışma programları oluşturdum. Haftanın altı günü büsbütün dolduğu biçimde gönüllüler ‘ben de varım’ diye gelmeye ve aramaya devam ediyordu. İstanbul haricindeki vilayetlerden de gönüllüler oluşmaya başladı. Bu defa ‘Uzaktakiler’ ismi altında bir WhatsApp kümesi daha kurmak gerekti. Ve uzaktakilere, farklı bir üretim konusu verdim ‘Askıda içi boş bayan elbiseleri’. Elbiseler kuru ağaç kısmına asılı olacaktı. bu biçimdece tabiat tahribatına da gönderme yapılacaktı. Elbiseler için yalnızca ölçü verdim. İstekli, nasıl bayan elbisesi istiyorsa o denli yapsındı. Özgürce ve özgün üretimler olsun istedim. Köylüsünden kentlisine, şalvarlısından küçük şortlusuna, tesettürlüsünden gelinliklerine kadar 560 adet elbise yapıldı. Bir o kadar da mask. Sergilemede kullanılmak üzere 140 metre seramik zincir yaptık. 8 ay boyunca üretimler devam etti” diye anlatıyor Nebioğlu.
Gönüllülerin üretme aşkı
Seramik sanatkarları, seramiği hobi olarak yapanlar ve seramikle birinci defa bu projede tanışan gönüllülerden oluşan grupta proje yardımıyla herkes hissesine düşeni almış. “Bu proje; seramik atölyelerine, seramik yapanlara yesyeni bir ivme ve çalışma şevki verdi. Sanatkarlara en hoşu yapma itkisi. Hiç bilmeyenlereyse harikulade bir eğitim imkanı sağladı. Özetle seramik kesimine kıymetli katkısı oldu” diyor Nebioğlu. “Biz üretirken ağıdımızı umuda evirdik. İzleyicinin de acısını umuda evirmek istiyoruz” diyen Nebioğlu, “Gönüllüler içinde bir kısmı birinci kere seramikle tanıştı, seramik yapanların bir kısmı da birinci defa bir stantta yer aldı. Bu sanat hareketimizde üretimleriyle varlık gösterdiler. Bir toplumsal sorumluluk projesinde sanatsal bir hareket ortasında yer almanın gururunu taşıdılar. Bir hedef ismine üretince ve bir arada üretmenin zevkini tadarak keyifli oldular, emeğin bedelini ve gücünü deneyimlediler ve seramikle seyahatlerine devam etmek isteyenler olduğu üzere yolu seramikle gidenlerin de projemiz adeta yakıtı, ateşi oldu. Atölyeler mana kazandı. Tezgâhlar şenlendi. Kalpler ısındı. Sanatın uygunlaştırıcı gücü hayatlara nüfus etti. Sonuçta, standımız epeyce hoş oldu zira sürecimiz hoştu. Ve daha da hoşu hala istekli müracaatları oluyor. Gönüllülerin üretme aşkı, bir sanat hareketinin ortasında olma isteği ve bayana şiddete karşı birleşme istekleri büyüyerek devam etmekte” diye sürdüyor kelamlarını.
Tabiat tahribatına gönderme
126 gönüllünün 1260 yapıta imza attığı “Toprakla Ağıt” standında Nebioğlu’nun görüntüyü yayınlamasının ertesinde atölyeye beş kişi gitmiş, sonraki gün yedi daha sonrasında 11, 25, 30, 40, 55, 62 derken kısa müddette atölye hacmini aşan sayıda istekli ortak histe buluşmuş. “Ortak bir WhatsApp kümesi kurdum. Listeler, günlere bakılırsa çalışma programları oluşturdum. Haftanın altı günü büsbütün dolduğu biçimde gönüllüler ‘ben de varım’ diye gelmeye ve aramaya devam ediyordu. İstanbul haricindeki vilayetlerden de gönüllüler oluşmaya başladı. Bu defa ‘Uzaktakiler’ ismi altında bir WhatsApp kümesi daha kurmak gerekti. Ve uzaktakilere, farklı bir üretim konusu verdim ‘Askıda içi boş bayan elbiseleri’. Elbiseler kuru ağaç kısmına asılı olacaktı. bu biçimdece tabiat tahribatına da gönderme yapılacaktı. Elbiseler için yalnızca ölçü verdim. İstekli, nasıl bayan elbisesi istiyorsa o denli yapsındı. Özgürce ve özgün üretimler olsun istedim. Köylüsünden kentlisine, şalvarlısından küçük şortlusuna, tesettürlüsünden gelinliklerine kadar 560 adet elbise yapıldı. Bir o kadar da mask. Sergilemede kullanılmak üzere 140 metre seramik zincir yaptık. 8 ay boyunca üretimler devam etti” diye anlatıyor Nebioğlu.
Gönüllülerin üretme aşkı
Seramik sanatkarları, seramiği hobi olarak yapanlar ve seramikle birinci defa bu projede tanışan gönüllülerden oluşan grupta proje yardımıyla herkes hissesine düşeni almış. “Bu proje; seramik atölyelerine, seramik yapanlara yesyeni bir ivme ve çalışma şevki verdi. Sanatkarlara en hoşu yapma itkisi. Hiç bilmeyenlereyse harikulade bir eğitim imkanı sağladı. Özetle seramik kesimine kıymetli katkısı oldu” diyor Nebioğlu. “Biz üretirken ağıdımızı umuda evirdik. İzleyicinin de acısını umuda evirmek istiyoruz” diyen Nebioğlu, “Gönüllüler içinde bir kısmı birinci kere seramikle tanıştı, seramik yapanların bir kısmı da birinci defa bir stantta yer aldı. Bu sanat hareketimizde üretimleriyle varlık gösterdiler. Bir toplumsal sorumluluk projesinde sanatsal bir hareket ortasında yer almanın gururunu taşıdılar. Bir hedef ismine üretince ve bir arada üretmenin zevkini tadarak keyifli oldular, emeğin bedelini ve gücünü deneyimlediler ve seramikle seyahatlerine devam etmek isteyenler olduğu üzere yolu seramikle gidenlerin de projemiz adeta yakıtı, ateşi oldu. Atölyeler mana kazandı. Tezgâhlar şenlendi. Kalpler ısındı. Sanatın uygunlaştırıcı gücü hayatlara nüfus etti. Sonuçta, standımız epeyce hoş oldu zira sürecimiz hoştu. Ve daha da hoşu hala istekli müracaatları oluyor. Gönüllülerin üretme aşkı, bir sanat hareketinin ortasında olma isteği ve bayana şiddete karşı birleşme istekleri büyüyerek devam etmekte” diye sürdüyor kelamlarını.