Muvaffakiyete İnanan Çocuklar Maria Montessori
İtalya’nın birinci bayan hekimi olan Maria Montessori, bugün hala Dünya’nın birfazlaca yerinde faal olarak kullanılan Montessori metodunu geliştirmiştir. Bilim insanı ve eğitimci olan Maria geliştirdiği alternatif eğitim sistemiyle büyük tesir uyandırmıştır. Roma’da zekâ geriliği ile nitelendirilen çocukların eğitim gördüğü bir okulda yöneticilik yaparken metodun temellerini atmıştır. Zekâ geriliğine sahip olduğu sav edilen çocukları gözlemlerken durumlarının yüksek oranla eğitsel olduğu fikrine ulaşmıştır. Fikriyle ilgili yaptığı araştırmalarda Sêguin ve Itard’ın çalışmalarına rastlayarak, tasarısını uygunlaştıran ve geliştiren Dr. Montessori kendi yolunu yaratmaya başlamıştır. Bir küme çocuğa kendi formülüne dayalı eğitim vermiştir. Devlet tarafınca düzenlenen yeterlilik imtihanlarına katılan bu çocukların, elbette nitelendirilen çocukların başarısına yakın puanlar elde etmesiyle, prosedürün oluşturduğu muvaffakiyet somutlaşmıştır. Dr. Maria ise bu kere elbette nitelendirilen çocukların başarısızlıkları üzerine düşünmeye başlamıştır. Müşahede ve fikir süreçlerinin akabinde tüm çocuklar için temel düzeyde uygunluk taşıyan metot tamamlanmıştır. Müşahedeleri kararı çocukların hareket etmeyi oturmaktan daha fazlaca sevdiğini bakılırsarek, tekniğine birinci vakit içinderda eğitimde aksiyon özgürlüğü prensibini katmıştır. Ona bakılırsa çocuklara tasarlanmış, sonlu bir alanın ortasında hareket özgürlüğü sağlanmalıydı. bu biçimdelikle tasarlanmış alana yerleştirilen somut gereçler, hareket özgürlüğüne sahip çocuklar tarafınca keşfedilecek ve deneyimlenecekti. Bu malzemeler çocuğun tabiatıyla öğrenme gerçekleştirmesine imkan sağlıyordu. Merak etme, keşfetme, deneyimleme hislerini yaşamalarına müsaade verilen çocuklar bu metotla bir arada aktif öğrenme yaratacaktı.
Montessori Eğitiminin Prensipleri
Montessori unsurlarına bakılırsa çocuklar yaş olarak değil, yaş kümeleri olarak ayrıştırılırlar. Bu ayrıştırma prosedürü farklı yaşlara sahip çocukların paylaşım verimliliğine dayanır. Etkileşim odaklı bu prensip içerisinde çocukların gelişimsel olarak bağlantı sağlayabilecekleri yaş aralığı göz önüne alınarak kümeler belirlenir. Küçük yaşa sahip çocuk, büyük çocuktan bir şeyler öğrenirken, irtibat kabiliyetini arttırır. Büyük çocuk, küçüklerine ayrıntılarını aktarırken pekiştirme yapar ve liderlik vasıflarını geliştirir. Montessori eğitimini mevcut eğitim sistemlerinden ayrıcalıklı kılan en kıymetli unsuru uzun çalışma saatleridir. Bu eğitim biçiminde branşlara ayrılmış kısa müddetli dersler ve dinlenmeler yer almaz. Bunun bilakis çocukların malzemelere olan dikkatini ağırlaştıran uzun saatli çalışmalar içerir. Dr. Maria’nın duyularla öğrenme fikrine karşılık Montessori okullarında duyu ile öğrenmeyi teşvik eden malzemelere yer verilir. Uzun müddetli çalışma alanlarında çocuklar kimi vakit koku alma kimi vakit duyma ile ilgili yeni bir kazanım elde ederler. Öğrenmeyi sağlarken duyusal gelişime olumlu tesir eden bu unsur değer taşır. Ek olarak pratik ömür marifetlerini gaye alan Montessori usulü çocukların yaş aralıklarına nazaran şekillenir. Küçük yaş kümeleri için fizyolojik ve toplumsal gereksinimlerini karşılamaya yönelik pratik ömür hünerleri kazandırılmaya çalışılırken, büyük yaş kümeleri için üretme, iş tasarlama üzere maharetler hedeflenir. Montessori formülüne göre tüm bunları gerçekleştiren öğretmen, öğreten değil öğrenme yolunu gösteren ve seyahate eşlik eden bir rehber üzeredir. Montessori eğitmeni çocukları gözlemlemek, gereksinimlerini tespit etmek ve öğrenmeye açık olduğu anda ona gerçek malzemeler ileterek eğitmenlik sağlar. Dr. Maria’nın bu tasarısı klasik prosedürlerden eğitim alanı, mühleti, yolu, çeşitliliği ile ayrılmanın yanı sıra eğitimci anlayışı ile de ayrılır. Tüm unsurları çocuk odaklı tasarlanan bu eğitim biçiminde çocuğun özgürlüğü şeffaf hudutlar ile çizilir. Çalışması için verilen malzemesi kıymetlendirmek durumunda olan çocuğun, malzemesi nasıl kullanacağı konusu kendi inisiyatifindedir. Çalışmak istediği branşı kendi seçebilir ve rehber eğitici eşliğinde istediği masaya yahut yere oturabilir. Kendisine verilen malzemesi öğrenme gücüne nazaran istediği form ve müddet boyunca kıymetlendirebilir. Çalışma alanında bulunan öbür arkadaşlarının alanını işgal etmek üzere durumlar çocuğun özgürlük alanına dahil değildir. Tıpkı alan içerisinde bir çocuk fotoğraf yaparken oburu okuma yapabilir. Bir çocuk fizikî hünerlerine yönelik dikkat çalışmaları gerçekleştirirken başkası zihinsel rahatlama için meditasyon yapabilir. Tüm farklı aktiflikleri bir ortada toplayan Montessori tekniği çocuğun tüm modüllerini bir kabul eder. Bütünlük unsuruna göre fizikî, ruhsal, toplumsal, zihinsel, duygusal üzere biroldukca açıdan değerlendirilebilecek çocuk için hepsi eşit pahaya sahiptir. Kendisini âlâ hissettiren modüle yönelmek çocuğun özgürlüğü dahilindedir. Özgürlüğün, tecrübenin vurgulandığı sistemin en kritik noktalarından biri çocuğu birey kabul etmektir. Montessori, birey kabul edilen çocuğun gereksinimlerine ve düzeyine bakılırsa kişiselleştirilmiş eğitim verilmesini savunur. Çocuklar sonlar ortasında özgür seçimler yapabilirken tertip ile ilgili sorumluluk sahibidir. Alan oluşturulurken çocukların dikkati ve öğrenme gerçekleştirebilmeleri göz önünde bulundurulur. Renk, malzemelerin yerleşimi üzere biroldukca ayrıntı düşünülerek donatılır. Mevcut tertip ve gereçlerin yeri hep korunur.
Muvaffakiyete İnanan Çocuklar
Dr. Maria’yı gözlemlemeye, düşünmeye, araştırmaya ve yaratmaya iten güç, geleceği çocukların değiştirebileceğine olan inancıyla bağıntılıdır. Çocukların global dünya sıkıntılarını güzelleştirebileceğini ve çözebileceğini düşünen Dr. Maria fikrini yarattığı tekniğe yansıtmıştır. Dünyayı, toplumu kıymetle vurgulayan Montessori tekniği, çocukları barışçıl eğitmenin geleceğe yatırım olacağı şuuru ile öğretim sağlar. Bu eğitim yoluna dair tüm prensipler çocuğun kendini ve etrafını keşfetmesine, tesirli öğrenme gerçekleştirmesine ve şuurlu bir birey bulunmasına yöneliktir.
‘’Başarabileceğini hissettiği bir bakılırsavde bir çocuğa asla yardım etmeyin’’ kelamlarını kullanan bilim insanı Dr. Maria Montessori bu kelamıyla tasarladığı formülü adeta özetlemiştir. Deneme ve kusur yapmaya açık olan bu metot, çocukların uzun saatler kararında bile olsa yanılgılarını kendilerinin fark etmelerini ve düzgünleştirme sağlamalarını kapsar. Bu uğraş çocuğa başarabileceği hissini aşılar. Aksi durumları incelemek gerekirse bir çocuk fizikî, gelişimsel, duyusal üzere birfazlaca açıdan bir bakılırsavi yahut işi tamamlayabilme kapasitesine sahipken dış müdahaleler ile daima yönlendirilirse bir süre daha sonra çocukta başaramayacağına dair bir his oluşur. Bu his çocuk üzerinde domino tesiri yaratarak o süreçten daha sonra tamamlaması gereken tüm işlerle ilgili başaramayacağı fikrine kapılmasına niye olur. gelişmenini tamamlayan çocuk yetişkin bir bireye dönüştüğünde dışarıdan yapılan yönlendirmeler ve müdahaleler son bulur ama kişi sürekli yardım beklemeye devam eder. Bu öncelikli kişinin kendini tanımasına akabinde gerçekleştirmesine yönelik büyük bir darbe niteliğindedir. Kendini gerçekleştiremeyen birey, toplum ortasında de etkin olarak rol almakta zorluk yaşar. Çocuklukta sergilenen küçük müdahaleler temiz hisler dahilinde bile olsa bir çığ üzere çoğalarak çocuğun tüm geleceğini şekillendirebilir. Bu durumun daha makûs versiyonu olan ve çocuğa yönlendirme sağlamayan, direkt olarak ‘’o yapamaz!’’, ‘’o beceremez’’ üzere kalıplar ile tamamlaması gereken nazaranvin diğeri tarafınca sonlandırılması davranışıdır. Bu fazlaca daha yıkıcı sonuçlar yaratabilir.
Montessori’nin Ütopyası
Maria Montessori’nin başarmaya dair kelamı, çocuğun başarma hissiyatını gördüğümüz bir çalışmasında tek başına yapmasına müsaade vermemiz gerektiği istikametindedir. Montessori eğitimi ise bu başarma hissiyatını yaratmaya yöneliktir. Çocukların gelecekte dünyaya ne derece gelişmeler katabileceği şuuruna sahip bilim insanı Dr. Maria, bunun gerçekleşmesinin tek yolunun yapabilme, edebilme kabiliyeti kazandırmaktan geçtiğini vurgular nitelikte ki kelamı ve yarattığı eğitim metoduyla hala değerini korumaktadır.
Olması gereken, eğitim hayatının dışında konut, park, sokak üzere tüm alanlarda bir ebeveyn olarak çocuklara eğitmenlik yapmaktan çok rehberlik etmek olmalıdır. Çocuğa çizilen inançlı alanın ortasında hareket özgürlüğü tanınmalıdır. Bir rehber olarak yalnızca gözlemlenmeli ve tercihlerini oluşturmasına müsaade verilmelidir. Maria Montessori’nin gözlemlediği, düşündüğü, inandığı ve yarattığı bu tasarıyla yetiştirilen çocukların, muvaffakiyete olan inançlarıyla apayrı bir dünya hayal etmek mümkün. Çocuklar, okyanusta yaşayan canlıların çeşitliliğinin bilinmezliği üzeredir. Derinliklerini, çeşitliklerini, potansiyellerini ortaya çıkarmak için sığ bir dereye adım atarcasına yaklaşmamak gerekir.
İtalya’nın birinci bayan hekimi olan Maria Montessori, bugün hala Dünya’nın birfazlaca yerinde faal olarak kullanılan Montessori metodunu geliştirmiştir. Bilim insanı ve eğitimci olan Maria geliştirdiği alternatif eğitim sistemiyle büyük tesir uyandırmıştır. Roma’da zekâ geriliği ile nitelendirilen çocukların eğitim gördüğü bir okulda yöneticilik yaparken metodun temellerini atmıştır. Zekâ geriliğine sahip olduğu sav edilen çocukları gözlemlerken durumlarının yüksek oranla eğitsel olduğu fikrine ulaşmıştır. Fikriyle ilgili yaptığı araştırmalarda Sêguin ve Itard’ın çalışmalarına rastlayarak, tasarısını uygunlaştıran ve geliştiren Dr. Montessori kendi yolunu yaratmaya başlamıştır. Bir küme çocuğa kendi formülüne dayalı eğitim vermiştir. Devlet tarafınca düzenlenen yeterlilik imtihanlarına katılan bu çocukların, elbette nitelendirilen çocukların başarısına yakın puanlar elde etmesiyle, prosedürün oluşturduğu muvaffakiyet somutlaşmıştır. Dr. Maria ise bu kere elbette nitelendirilen çocukların başarısızlıkları üzerine düşünmeye başlamıştır. Müşahede ve fikir süreçlerinin akabinde tüm çocuklar için temel düzeyde uygunluk taşıyan metot tamamlanmıştır. Müşahedeleri kararı çocukların hareket etmeyi oturmaktan daha fazlaca sevdiğini bakılırsarek, tekniğine birinci vakit içinderda eğitimde aksiyon özgürlüğü prensibini katmıştır. Ona bakılırsa çocuklara tasarlanmış, sonlu bir alanın ortasında hareket özgürlüğü sağlanmalıydı. bu biçimdelikle tasarlanmış alana yerleştirilen somut gereçler, hareket özgürlüğüne sahip çocuklar tarafınca keşfedilecek ve deneyimlenecekti. Bu malzemeler çocuğun tabiatıyla öğrenme gerçekleştirmesine imkan sağlıyordu. Merak etme, keşfetme, deneyimleme hislerini yaşamalarına müsaade verilen çocuklar bu metotla bir arada aktif öğrenme yaratacaktı.
Montessori Eğitiminin Prensipleri
Montessori unsurlarına bakılırsa çocuklar yaş olarak değil, yaş kümeleri olarak ayrıştırılırlar. Bu ayrıştırma prosedürü farklı yaşlara sahip çocukların paylaşım verimliliğine dayanır. Etkileşim odaklı bu prensip içerisinde çocukların gelişimsel olarak bağlantı sağlayabilecekleri yaş aralığı göz önüne alınarak kümeler belirlenir. Küçük yaşa sahip çocuk, büyük çocuktan bir şeyler öğrenirken, irtibat kabiliyetini arttırır. Büyük çocuk, küçüklerine ayrıntılarını aktarırken pekiştirme yapar ve liderlik vasıflarını geliştirir. Montessori eğitimini mevcut eğitim sistemlerinden ayrıcalıklı kılan en kıymetli unsuru uzun çalışma saatleridir. Bu eğitim biçiminde branşlara ayrılmış kısa müddetli dersler ve dinlenmeler yer almaz. Bunun bilakis çocukların malzemelere olan dikkatini ağırlaştıran uzun saatli çalışmalar içerir. Dr. Maria’nın duyularla öğrenme fikrine karşılık Montessori okullarında duyu ile öğrenmeyi teşvik eden malzemelere yer verilir. Uzun müddetli çalışma alanlarında çocuklar kimi vakit koku alma kimi vakit duyma ile ilgili yeni bir kazanım elde ederler. Öğrenmeyi sağlarken duyusal gelişime olumlu tesir eden bu unsur değer taşır. Ek olarak pratik ömür marifetlerini gaye alan Montessori usulü çocukların yaş aralıklarına nazaran şekillenir. Küçük yaş kümeleri için fizyolojik ve toplumsal gereksinimlerini karşılamaya yönelik pratik ömür hünerleri kazandırılmaya çalışılırken, büyük yaş kümeleri için üretme, iş tasarlama üzere maharetler hedeflenir. Montessori formülüne göre tüm bunları gerçekleştiren öğretmen, öğreten değil öğrenme yolunu gösteren ve seyahate eşlik eden bir rehber üzeredir. Montessori eğitmeni çocukları gözlemlemek, gereksinimlerini tespit etmek ve öğrenmeye açık olduğu anda ona gerçek malzemeler ileterek eğitmenlik sağlar. Dr. Maria’nın bu tasarısı klasik prosedürlerden eğitim alanı, mühleti, yolu, çeşitliliği ile ayrılmanın yanı sıra eğitimci anlayışı ile de ayrılır. Tüm unsurları çocuk odaklı tasarlanan bu eğitim biçiminde çocuğun özgürlüğü şeffaf hudutlar ile çizilir. Çalışması için verilen malzemesi kıymetlendirmek durumunda olan çocuğun, malzemesi nasıl kullanacağı konusu kendi inisiyatifindedir. Çalışmak istediği branşı kendi seçebilir ve rehber eğitici eşliğinde istediği masaya yahut yere oturabilir. Kendisine verilen malzemesi öğrenme gücüne nazaran istediği form ve müddet boyunca kıymetlendirebilir. Çalışma alanında bulunan öbür arkadaşlarının alanını işgal etmek üzere durumlar çocuğun özgürlük alanına dahil değildir. Tıpkı alan içerisinde bir çocuk fotoğraf yaparken oburu okuma yapabilir. Bir çocuk fizikî hünerlerine yönelik dikkat çalışmaları gerçekleştirirken başkası zihinsel rahatlama için meditasyon yapabilir. Tüm farklı aktiflikleri bir ortada toplayan Montessori tekniği çocuğun tüm modüllerini bir kabul eder. Bütünlük unsuruna göre fizikî, ruhsal, toplumsal, zihinsel, duygusal üzere biroldukca açıdan değerlendirilebilecek çocuk için hepsi eşit pahaya sahiptir. Kendisini âlâ hissettiren modüle yönelmek çocuğun özgürlüğü dahilindedir. Özgürlüğün, tecrübenin vurgulandığı sistemin en kritik noktalarından biri çocuğu birey kabul etmektir. Montessori, birey kabul edilen çocuğun gereksinimlerine ve düzeyine bakılırsa kişiselleştirilmiş eğitim verilmesini savunur. Çocuklar sonlar ortasında özgür seçimler yapabilirken tertip ile ilgili sorumluluk sahibidir. Alan oluşturulurken çocukların dikkati ve öğrenme gerçekleştirebilmeleri göz önünde bulundurulur. Renk, malzemelerin yerleşimi üzere biroldukca ayrıntı düşünülerek donatılır. Mevcut tertip ve gereçlerin yeri hep korunur.
Muvaffakiyete İnanan Çocuklar
Dr. Maria’yı gözlemlemeye, düşünmeye, araştırmaya ve yaratmaya iten güç, geleceği çocukların değiştirebileceğine olan inancıyla bağıntılıdır. Çocukların global dünya sıkıntılarını güzelleştirebileceğini ve çözebileceğini düşünen Dr. Maria fikrini yarattığı tekniğe yansıtmıştır. Dünyayı, toplumu kıymetle vurgulayan Montessori tekniği, çocukları barışçıl eğitmenin geleceğe yatırım olacağı şuuru ile öğretim sağlar. Bu eğitim yoluna dair tüm prensipler çocuğun kendini ve etrafını keşfetmesine, tesirli öğrenme gerçekleştirmesine ve şuurlu bir birey bulunmasına yöneliktir.
‘’Başarabileceğini hissettiği bir bakılırsavde bir çocuğa asla yardım etmeyin’’ kelamlarını kullanan bilim insanı Dr. Maria Montessori bu kelamıyla tasarladığı formülü adeta özetlemiştir. Deneme ve kusur yapmaya açık olan bu metot, çocukların uzun saatler kararında bile olsa yanılgılarını kendilerinin fark etmelerini ve düzgünleştirme sağlamalarını kapsar. Bu uğraş çocuğa başarabileceği hissini aşılar. Aksi durumları incelemek gerekirse bir çocuk fizikî, gelişimsel, duyusal üzere birfazlaca açıdan bir bakılırsavi yahut işi tamamlayabilme kapasitesine sahipken dış müdahaleler ile daima yönlendirilirse bir süre daha sonra çocukta başaramayacağına dair bir his oluşur. Bu his çocuk üzerinde domino tesiri yaratarak o süreçten daha sonra tamamlaması gereken tüm işlerle ilgili başaramayacağı fikrine kapılmasına niye olur. gelişmenini tamamlayan çocuk yetişkin bir bireye dönüştüğünde dışarıdan yapılan yönlendirmeler ve müdahaleler son bulur ama kişi sürekli yardım beklemeye devam eder. Bu öncelikli kişinin kendini tanımasına akabinde gerçekleştirmesine yönelik büyük bir darbe niteliğindedir. Kendini gerçekleştiremeyen birey, toplum ortasında de etkin olarak rol almakta zorluk yaşar. Çocuklukta sergilenen küçük müdahaleler temiz hisler dahilinde bile olsa bir çığ üzere çoğalarak çocuğun tüm geleceğini şekillendirebilir. Bu durumun daha makûs versiyonu olan ve çocuğa yönlendirme sağlamayan, direkt olarak ‘’o yapamaz!’’, ‘’o beceremez’’ üzere kalıplar ile tamamlaması gereken nazaranvin diğeri tarafınca sonlandırılması davranışıdır. Bu fazlaca daha yıkıcı sonuçlar yaratabilir.
Montessori’nin Ütopyası
Maria Montessori’nin başarmaya dair kelamı, çocuğun başarma hissiyatını gördüğümüz bir çalışmasında tek başına yapmasına müsaade vermemiz gerektiği istikametindedir. Montessori eğitimi ise bu başarma hissiyatını yaratmaya yöneliktir. Çocukların gelecekte dünyaya ne derece gelişmeler katabileceği şuuruna sahip bilim insanı Dr. Maria, bunun gerçekleşmesinin tek yolunun yapabilme, edebilme kabiliyeti kazandırmaktan geçtiğini vurgular nitelikte ki kelamı ve yarattığı eğitim metoduyla hala değerini korumaktadır.
Olması gereken, eğitim hayatının dışında konut, park, sokak üzere tüm alanlarda bir ebeveyn olarak çocuklara eğitmenlik yapmaktan çok rehberlik etmek olmalıdır. Çocuğa çizilen inançlı alanın ortasında hareket özgürlüğü tanınmalıdır. Bir rehber olarak yalnızca gözlemlenmeli ve tercihlerini oluşturmasına müsaade verilmelidir. Maria Montessori’nin gözlemlediği, düşündüğü, inandığı ve yarattığı bu tasarıyla yetiştirilen çocukların, muvaffakiyete olan inançlarıyla apayrı bir dünya hayal etmek mümkün. Çocuklar, okyanusta yaşayan canlıların çeşitliliğinin bilinmezliği üzeredir. Derinliklerini, çeşitliklerini, potansiyellerini ortaya çıkarmak için sığ bir dereye adım atarcasına yaklaşmamak gerekir.